Είναι σα να γράφεις έκθεση: κάθεσαι μπροστά σε μια λευκή κόλλα χαρτί και σκέφτεσαι πώς να ξεκινήσεις. Αυτή είναι συχνά η κατάσταση στην αρχή της ανάπτυξης ενός συστήματος εκτέλεσης συναλλαγών. Θέλεις να επενδύσεις σε ένα συγκεκριμένο χρηματοπιστωτικό εργαλείο, αλλά από ποιό μπορείς να λάβεις ένα κερδοφόρο σήμα εισόδου; Είναι καλύτερα να χρησιμοποιήσεις τον δείκτη Α ή Β; Ποιά πληροφορία για την τιμή, ποιά περίοδος παρατήρησης ή ποιά εξομάλυνση θα πρέπει να συμπεριληφθεί; Αυτές και άλλες ερωτήσεις μπορούν να απαντηθούν από ποσοτικές μελέτες.
» Σε αυτή τη σειρά άρθρων εστιάζουμε στο πώς μπορείτε, χρησιμοποιώντας σύγχρονες μαθηματικές και στατιστικές μεθόδους και ισχυρό λογισμικό, να βρείτε κερδοφόρα σήματα εκτέλεσης συναλλαγών.
Σε αυτό το πρώτο μέρος θα συζητήσουμε πρώτα τις προϋποθέσεις και τη διαδικασία.
Το δεύτερο μέρος ασχολείται με την ταξινόμηση των δεικτών και την κεντρική, βασική λειτουργία του μοντέλου.
Στο τρίτο και τελευταίο μέρος θα δούμε την αξιολόγηση και βελτιστοποίηση του μοντέλου, καθώς επίσης και την περιγραφή του βελτιστοποιημένου συστήματος εκτέλεσης συναλλαγών. Τι πρέπει να βλέπετε όταν ψάχνετε για ένα κερδοφόρο σύστημα εκτέλεσης συναλλαγών;
Εκτός από την καθαρή απόδοση, εμφανίζονται επίσης ο απλός (SMA) και ο εκθετικός (EMA) κινητός μέσος όρος με δέκα και 20 περιόδους. Οι κόκκινες γραμμές αντιπροσωπεύουν τον SMA και οι κυανές τον EMA. Οι έντονες γραμμές αντιπροσωπεύουν τους δείκτες με δέκα περιόδους, και οι συνήθεις γραμμές τους δείκτες με πάνω από 20 περιόδους. Υποθέτοντας ότι η είσοδος θα λάβει χώρα όταν η τιμή θα έχει πέσει κάτω από το μέσο όρο, γίνεται αμέσως φανερό ότι η ξεκάθαρη είσοδος εξαρτάται τόσο από τον δείκτη που χρησιμοποιούμε (εν προκειμένω, από τους κινητούς μέσους όρους) όσο και από τη διάρκεια της περιόδου (σε αυτή την περίπτωση, δέκα και 20 περιόδους).
Άρα, το σήμα εισόδου προκύπτει από την πρώτη διόρθωση του SMA σε περίοδο διάρκειας δέκα, και όχι 20. Στη δεύτερη διόρθωση, η είσοδος γίνεται αποκλειστικά σε διασταυρώσεις πάνω από 10 περιόδους. Τέλος, στην τρίτη διόρθωση, όλες οι παραλλαγές οδηγούν σε είσοδο. Ήδη, αυτό το απλό παράδειγμα δείχνει ότι η είσοδος εξαρτάται από τους κανόνες εισόδου που εφαρμόζουμε (πτώση της τιμής κάτω από τον μέσο όρο), από τον δείκτη που χρησιμοποιούμε (SMA ή EMA) και από τις παραμέτρους του δείκτη που χρησιμοποιούμε (δέκα ή 20 περιόδους).
Στη συνέχεια πρέπει να αναπτυχθούν οι κανόνες εξόδου (stop-loss ή κατοχύρωση κέρδους), που με τη σειρά τους εξαρτώνται από μια σειρά διαφορετικών μεταβλητών. Αν θέλετε να κρίνετε κατά πόσον μπορεί να αναπτυχθεί ένα σύστημα εκτέλεσης συναλλαγών που να παρέχει κερδοφόρα σήματα, όχι μόνο όσον αφορά τις τρεις διορθώσεις μιας μεμονωμένης μετοχής που παρουσιάζουμε, αλλά σε ένα χαρτοφυλάκιο και για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, τότε θα πρέπει να συμπεριλάβετε κι άλλες πτυχές όπως η κατάταξη των μετοχών του χαρτοφυλακίου. Μια εργασία που δεν είναι εύκολο να γίνει μηχανικά ή με ένα διάγραμμα.
Χαρτοφυλάκιο και παράθεση δεδομένων
Πρώτα γίνονται κάποιες παραδοχές για το σύστημα εκτέλεσης συναλλαγών που πρόκειται να αναπτύξουμε. Εγείρεται επίσης το ερώτημα ποια εργαλεία θέλετε να συναλλαχθείτε και σύμφωνα με ποια κριτήρια φιλτράρονται. Για την ανάλυση θα χρησιμοποιήσουμε ένα χαρτοφυλάκιο μετοχών του δείκτη S&P 500.
Δεδομένου ότι η περίοδος που θα εξεταστεί είναι από το 2000, από τις 500 μετοχές θα εξαιρέσουμε τις εταιρείες που δεν έχουν περιληφθεί καθ’ όλη την περίοδο. Μένουν 417 εταιρείες. Αυτές αποτελούν μόνο ένα οικονομικό όχημα. Για να κυριολεκτήσουμε, συναλλασσόμαστε ένα στατιστικό αποτέλεσμα, που προκύπτει από το γεγονός ότι ένα συγκεκριμένο σήμα παρέχει θετικά αποτελέσματα στα πλαίσια ενός μεγάλου χρονικού διαστήματος. Η επένδυση θα πραγματοποιηθεί άμεσα σε αυτές τις μετοχές, χωρίς τη χρήση προϊόντων μόχλευσης. Λαμβάνονται μόνο θέσεις αγοράς. Χρησιμοποιούνται μόνο δεδομένα τιμών End-Of-Day που προσαρμόστηκαν στις μερισματικές αποδόσεις και στα stock splits.
Εξεταζόμενη περίοδος
Στο επόμενο βήμα θα καθορίσουμε την περίοδο στην οποία προχωράμε στην ανάλυση. Η περίοδος από το 2000 έως το 2012 (13 χρόνια) χρησιμοποιείται για τη δοκιμή in-sample (επανυπολογισμός μιας στρατηγικής με γνωστά δεδομένα στο πρώτο βήμα ενός αναδρομικού ελέγχου). Αυτή είναι αρκετά μεγάλη, ξεκινάει με μια διόρθωση της αγοράς και δείχνει διαφορετικές φάσεις της αγοράς. Έτσι, ο S&P 500, κατά τα έτη 2000-2002 και από το 2007 έως το 2008 είχε πτώσεις τιµών, και κατά τα έτη 2003-2006 και 2009-2012 παρουσίασε άνοδο. Από τη δοκιμή out-of-sample (δεύτερο βήμα των αναδρομικων ελέγχων, επανυπολογισμός μιας στρατηγικής με άγνωστα δεδομένα) διατίθενται τα έτη 2013 και 2014.
