Ενώ βρίσκεται εν εξελίξει η συζήτηση για την αλλαγή του Συμφώνου Σταθερότητας στην ΕΕ, με τον ευρωπαϊκό νότο να τάσσεται αναφανδόν υπέρ των αλλαγών στους δημοσιονομικούς κανόνες, η Γερμανία καταθέτει στο τραπέζι τη δική της πρόταση. Ο υπουργός Οικονομικών Κρίστιαν Λίντνερ, ο οποίος είναι «θιασώτης» του δόγματος Σόιμπλε, στέλνει στους ευρωπαίους εταίρους ξεκάθαρο μήνυμα για επιστροφή στο «μονοπάτι» της δημοσιονομικής πειθαρχίας.
Προτείνει αυστηρότερη επιβολή των κανόνων για τα δημοσιονομικά ελλείμματα και προσφέρει ως «αντάλλαγμα», περιθώρια κινήσεων σχετικά με τον ρυθμό μείωσης του χρέους. Η γερμανική πρόταση όπως την διατύπωσε ο Λίντνερ σε συνέντευξή του στην Handelsblatt, έχει ως σημείο αναφοράς την αυστηρότερη επιβολή των ορίων δαπανών και εν γένει την περαιτέρω «σκλήρυνση» των δημοσιονομικών κανόνων που διέπουν τις ευρωπαϊκές οικονομίες.
Η γερμανική πρόταση, όπως διατυπώθηκε από τον Λίντνερ προβλέπει ότι τα κράτη μέλη θα καταστήσουν δεσμευτικούς τους λεγόμενους μεσοπρόθεσμους δημοσιονομικούς στόχους βάσει των δημοσιονομικών κανόνων της ΕΕ. Αυτοί είναι δημοσιονομικοί στόχοι ανά χώρα στους οποίους θα πρέπει να επιδιώξουν οι χώρες περιορίζοντας το δημοσιονομικό τους έλλειμμα στο 0,5 τοις εκατό ετησίως.
Εάν μια χώρα δεν το κάνει αυτό, υποστηρίζει ο Λίντνερ, η Επιτροπή θα μπορούσε να εκδώσει μια προειδοποίηση - που ονομάστηκε «διαδικασία σημαντικής απόκλισης» - πριν ξεκινήσει την πλήρη κύρωση μιας «διαδικασίας υπερβολικού ελλείμματος», η οποία θα μπορούσε τελικά να επιβάλει πρόστιμα στις χώρες που παραβαίνουν.
Στην πράξη, αυτοί οι κανόνες επιβάλλονται σπάνια, όπως σημειώνει σε ανάλυσή του το Politico - κάτι που ο Lindner θέλει να αλλάξει, καθιστώντας δεσμευτικούς αυτούς τους μεσοπρόθεσμους δημοσιονομικούς στόχους.
Ο Λίντνερ απέκλεισε το ενδεχόμενο αλλαγής του ανώτατου ορίου 3% της ΕΕ στο ετήσιο έλλειμμα και του ορίου χρέους 60% της ΕΕ προς το ΑΕΠ - μια κίνηση που θα ήταν δύσκολη σε κάθε περίπτωση, καθώς θα απαιτούσε ομοφωνία μεταξύ των πρωτευουσών της ΕΕ.
Ως αντάλλαγμα ο Λίντνερ πρότεινε την άρση ενός κανόνα που απαιτεί από τις χώρες να μειώνουν το πλεονάζον χρέος τους κατά 5% ετησίως - μια απαίτηση που «έχει ξεπεραστεί από την πραγματικότητα» λόγω των σωρών χρέους που ανέλαβαν οι κυβερνήσεις κατά τη διάρκεια της πανδημίας, όπως αναγνώρισε.
Τι επιζητά ο ευρωνότος
Εδώ και μήνες πάντως, ο ευρωπαϊκός νότος με επικεφαλής τον γαλλοϊταλικό άξονα, θέτει μετ’ επιτάσεως την αλλαγή του Συμφώνου Σταθερότητας και των δημοσιονομικών κανόνων. Παρίσι, Ρώμη αλλά και ο υπόλοιπος Νότος όπου συγκαταλέγεται και η Αθήνα, στοχεύουν σε μια μικρή επανάσταση εντός της Ε.Ε, που θα μεταβάλλει άρδην τη οικονομική θεώρηση, τη στόχευση, καθώς και τα δομικά συστατικά που διέπουν την ευρωπαϊκή κοινότητα. Επιδιώκουν την καθιέρωση ενός πλαισίου που θα προωθεί-ευνοεί τη μείωση του δημόσιου χρέους, θα προσφέρει μεγαλύτερη δημοσιονομική ευελιξία με προτεραιότητα στις επενδύσεις και θα περιορίζει αισθητά τις περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες,
