Γερμανία και Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, βρίσκονται ένα βήμα πριν την οριστική συμφωνία-συμβιβασμό που πλήττει ανεπανόρθωτα τους κεντρικούς κυβερνητικούς στόχους για άμεση ελάφρυνση του χρέους και ένταξη στο QE της ΕΚΤ. Το «εφιαλτικό» σενάριο για την Αθήνα συγκεντρώνει πλέον πολλές πιθανότητες να πάρει σάρκα και οστά, καθώς όπως αναφέρει η γερμανική εφημερίδα Handelsblatt «διαφαίνεται συμβιβασμός μεταξύ του Βόλφγκγανκ Σόιμπλε και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου».
Ο συμβιβασμός έχει ως σημείο αναφοράς, το σχέδιο που αρχικώς συζητήθηκε στο Eurogroup της 22ας Μαίου ανάμεσα σε Σόιμπλε και ΔΝΤ, με την ελληνική πλευρά να εκφράζει την αντίθεσή του. Οι δύο μεγάλοι «παίκτες» όμως, εκτιμούν ότι το εν λόγω σχέδιο «εξυπηρετεί» άμεσα τα συμφέροντά τους και τους προσφέρει τον απαραίτητο χρόνο, μετά το 2018, προκειμένου να διευθετήσουν τη… διαμάχη τους για την ελάφρυνση του χρέους και να αποσαφηνίσουν οριστικά, τη χρηματοδοτική συμμετοχή του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα.
Σε πρώτη φάση, αν τελικώς υπάρξει οριστικός συμβιβασμός των δύο πλευρών, το ΔΝΤ θα παραμείνει στο ελληνικό πρόγραμμα ως το 2018, αλλά χωρίς χρηματοδοτική συμμετοχή. Μετά τη λήξη του τρέχοντος προγράμματος, το Ταμείο, θα επανέλθει ως χρηματοδότης στο ελληνικό πρόγραμμα, μόνον υπό την αυστηρή προϋπόθεση ότι οι Ευρωπαίοι θα ενεργοποιήσουν τα μέτρα ελάφρυνσης χρέους.
Η παραμονή ΔΝΤ στο πρόγραμμα εξασφαλίζει την δόση του Ιουλίου για την Ελλάδα-χωρίς το Ταμείο να βάλει χρήματα-, «θωρακίζει» πολιτικά τον Σόιμπλε, που κερδίζει χρόνο ενόψει των γερμανικών εκλογών, μετακυλώντας την «επώδυνη» συζήτηση για το χρέος, μετά το 2018 και πλήττει ανεπανόρθωτα την βασική στρατηγική του Μαξίμου για λήψη μέτρων για το χρέος και ένταξη στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της QE. Χωρίς μέτρα για το χρέος και τις σχετικές εκθέσεις βιωσιμότητας, η Αθήνα χάνει το τρένο εισόδου στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης και παράλληλα είναι αναγκασμένη να εφαρμόζει μέτρα-βάσει της τεχνικής συμφωνίας- χωρίς να έχει κερδίσει τίποτα ως «αντάλλαγμα» για το χρέος, μέχρι το 2018.
Τι θα επιδιώξει το Μαξίμου;
Η κυβέρνηση έχει μπει σε φάση ανασυγκρότησης και υιοθέτησης της στρατηγικής ενόψει του επόμενου Eurogroup της 15ης Ιουνίου. Η συμβιβαστική λύση που έχει τεθεί σε διαβούλευση ανάμεσα σε ΔΝΤ – Γερμανία, όπως επίσης και τα σενάρια που επεξεργάζεται ο ESM, έχουν ως κοινό παρονομαστή, την «παραγκώνιση» της συζήτησης για την ελάφρυνση του χρέους. Η εν λόγω τροπή που πήρε η υπόθεση χρέος, προκάλεσε αμηχανία στο Μαξίμου, κάτι που φάνηκε και από τις χθεσινές διφορούμενες δηλώσεις του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, για τη συνέχεια των διαπραγματεύσεων. Μετά το πρώτο… σοκ, η κυβέρνηση στοχεύει-με ορίζοντα πάντα το επόμενο Eurogroup-, να καταστήσει σαφές ότι επιθυμεί μια «καθαρή» λύση για το χρέος, μια συνολική συμφωνία που θα ανοίγει τον δρόμο για ένταξη στο QE και έξοδο στις αγορές.
Η ρητορική της «καθαρής» λύσης με σημείο αναφοράς το χρέος, είναι η επιλογή του πρωθυπουργού και των στενών του συνεργατών, ενόψει της συνέχειας. Σε πρώτη ανάγνωση, αυτό σημαίνει ότι η Αθήνα παραμένει αρνητική στο σχέδιο που επεξεργάζονται από κοινού ΔΝΤ και Γερμανία και μεταθέτει την διευθέτηση του χρέους για το 2018.
