Ο Πολ Μεσκάλ δεν έχει πια καμία διάθεση να υποδύεται τον σκληρό, σιωπηλό άντρα που δεν δείχνει συναισθήματα. Και όπως φαίνεται, ούτε το σύγχρονο σινεμά έχει διάθεση για τέτοιους χαρακτήρες. Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου για την ταινία "The History of Sound" στο Φεστιβάλ των Καννών, ο Ιρλανδός ηθοποιός, που έγινε διεθνώς γνωστός με το "Normal People", μίλησε για τη σταδιακή εγκατάλειψη των παραδοσιακών ρόλων «άλφα αρσενικών» στον κινηματογράφο.
«Ο κινηματογράφος αλλάζει. Νομίζω ότι απομακρυνόμαστε από το πρότυπο του παραδοσιακού, κυρίαρχου άντρα, που οδηγεί την πλοκή με σιωπηλή πυγμή και ανεκπλήρωτο πάθος», είπε.
Στην ταινία του Όλιβερ Χέρμανους, ο Μεσκάλ υποδύεται τον Lionel, έναν νεαρό μουσικό που, το καλοκαίρι του 1919, ταξιδεύει στη Νέα Αγγλία μαζί με τον David (Τζος Ο' Κόνορ), για να ηχογραφήσουν παραδοσιακά τραγούδια της υπαίθρου. Ανάμεσά τους γεννιέται μια τρυφερή, ήσυχη αγάπη – μακριά από κάθε στερεότυπο.
«Δεν είναι το Brokeback Mountain – και αυτό είναι κάτι καλό»
Η ταινία έχει ήδη προκαλέσει συγκρίσεις με το Brokeback Mountain (2005), μια άλλη ιστορία ομοερωτικής αγάπης ανάμεσα σε δύο άνδρες της υπαίθρου. Όμως ο Μεσκάλ θεωρεί αυτές τις συγκρίσεις «τεμπέλικες και εκνευριστικές».
«Πέρα από το γεγονός ότι περάσαμε λίγο χρόνο σε μια σκηνή, δεν βλέπω καμία ομοιότητα με το Brokeback», είπε με χιούμορ, προκαλώντας γέλια στην αίθουσα. «Το Brokeback Mountain ήταν μια ταινία για την καταπίεση. Η δική μας ιστορία είναι για τη χαρά, για τον έρωτα που δεν κρύβεται. Και αυτή η διαφορά είναι ουσιώδης».
Παρότι ο Τζος Ό Κόνορ (γνωστός από τον ρόλο του πρίγκιπα Κάρολου στο The Crown) δεν κατάφερε να παρευρεθεί στις Κάννες λόγω γυρισμάτων για τη νέα ταινία του Στίβεν Σπίλμπεργκ, η παρουσία του ήταν αισθητή παντού. Ο Μεσκάλ μίλησε με αγάπη για τον συμπρωταγωνιστή του, λέγοντας ότι «είναι ένας από τους πιο εύκολους ανθρώπους για να χτίσεις χημεία μαζί του».
«Γνωριζόμαστε εδώ και πέντε χρόνια. Υπήρχε ήδη ένα υπόβαθρο ασφάλειας και παιχνιδιού. Αλλά κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, αυτό το δέσιμο εμβαθύνθηκε πολύ», είπε. Και αποκάλυψε μια παράξενη λεπτομέρεια από τα γυρίσματα: οι δυο τους είχαν "κολλήσει" με τα jolly ranchers (τα αμερικανικά σκληρά γλυκάκια). «Τρώγαμε οχτώ την ημέρα. Σοβαρά. Όταν σκέφτομαι τον Josh, σκέφτομαι jolly ranchers».
«Η καλοσύνη είναι υποτιμημένη στον έρωτα»
Η πιο συγκινητική στιγμή της συνέντευξης, όμως, ήρθε όταν ρωτήθηκε πώς επηρέασε η ταινία τον δικό του τρόπο να βλέπει την αγάπη.
«Όταν πρωτοδιάβασα το σενάριο ήμουν 24. Δεν θα μπορούσα να παίξω τον ρόλο όπως τώρα», είπε. «Η αγάπη είναι κάτι περίπλοκο. Μου έρχεται στο μυαλό ο λόγος του Άντριου Σκοτ στο Fleabag, στον γάμο — για το πώς η αγάπη δεν εξηγείται. Δεν λέγεται, απλώς γίνεται. Αυτό κάνει και το σενάριο: δεν την περιγράφει, τη δείχνει με πράξεις, με βλέμματα, με σιωπές. Και αυτό έχω μάθει και στη ζωή: η καλοσύνη είναι υποτιμημένη στις ρομαντικές σχέσεις. Πρέπει να τη γιορτάζουμε περισσότερο».
Η "Ιστορία του Ήχου" απέσπασε θερμό χειροκρότημα διάρκειας έξι λεπτών μετά την πρεμιέρα της, με τον Μεσκάλ να δακρύζει συγκινημένος. Ίσως γιατί η ταινία δεν είναι απλώς ένα ακόμα love story. Είναι μια ευγενική υπενθύμιση ότι ο κινηματογράφος μπορεί να είναι τρυφερός, ειλικρινής και απελευθερωτικός — όχι μόνο στις ερωτικές σχέσεις, αλλά και στον τρόπο που βλέπουμε τον ίδιο τον ανδρισμό.
