Επιβεβαιώνονται εμμέσως και από τον πρόεδρο του Eurogroup Γερούν Ντάισελμπλουμ οι πληροφορίες ότι Γερμανοί και ΔΝΤ συμφώνησαν να διατηρηθεί στο 3,5% ο στόχος για πρωτογενές πλεόνασμα μετά το 2018 - πράγμα που σημαίνει ότι η ελληνική κυβέρνηση θα πιεσθεί να λάβει πρόσθετα δημοσιονομικά μέτρα, κυρίως στο πεδίο των ήδη καταβαλλόμενων συντάξεων.
Απαντώντας στο Ευρωκοινοβούλιο σε σχετική ερώτηση του Δημήτρη Παπαδημούλη, ο Ολλανδός υπουργός Οικονομικών άφησε σαφώς να εννοηθεί ότι μεταξύ Eurogroup και ΔΝΤ υπάρχει ένας συμβιβασμός σχετικά με το χρόνο που θα είναι υποχρεωμένη η Ελλάδα να διατηρήσει το πλεόνασμα του 3,5% του ΑΕΠ.
«Καλούμαστε να ορίσουμε τι ακριβώς σημαίνει “μεσοπρόθεσμος” δημοσιονομικός στόχος», είπε χαρακτηριστικά ο Γ. Ντάισελμπλουμ. Αμέσως μετά, σημείωσε ότι το ΔΝΤ επιμένει πως το υψηλό πλεόνασμα δεν είναι ρεαλιστικό να ζητηθεί από την Ελλάδα «για πολύ καιρό», δηλαδή για μια δεκαετία, όπως ήταν ο αρχικός σχεδιασμός του μνημονίου. «Αυτό θα ήταν τεράστια απαίτηση», όπως είπε.
Όμως, εμμέσως πλην σαφώς απέκλεισε το ενδεχόμενο να γίνει δεκτό το ελληνικό αίτημα για μείωση του στόχου από τον πρώτο χρόνο μετά τη λήξη του προγράμματος, δηλαδή από το 2019, στο 2,5% ή και ελαφρώς χαμηλότερα (για 2% έχει κάνει λόγο η Τράπεζα της Ελλάδος).
Όπως εξήγησε, το Σύμφωνο Σταθερότητας της ευρωζώνης, με βάση το οποίο θα επιτηρείται η ελληνική οικονομία μετά τη λήξη του μνημονίου, «απαιτεί μεγάλο πλεόνασμα και η Ελλάδα δεν μπορεί να εξαιρεθεί» από αυτή την υποχρέωση.
Σε τι συμφωνούν Βερολίνο-ΔΝΤ
Με βάση την τοποθέτηση Ντάισελμπλουμ, «σκιαγραφείται» ο συμβιβασμός μεταξύ Γερμανίας και ΔΝΤ για το ελληνικό ζήτημα: το Βερολίνο δέχεται ότι από το 2021 και μετά θα μειωθούν σημαντικά τα πρωτογενή πλεονάσματα της Ελλάδας, κάτι που συνεπάγεται ότι θα πρέπει να υπάρξει αντίστοιχη ελάφρυνση του χρέους. Υποχωρεί, δηλαδή, από την αρχική του απαίτηση για πλεόνασμα 3,5% για μια δεκαετία, ως και το 2028.
Το Ταμείο υποχωρεί, όσον αφορά την αρχική του απαίτηση να μειωθεί αμέσως μετά τη λήξη του προγράμματος, από το 2019, ο στόχος στο 1,5%. Αυτό σημαίνει, όμως, ότι για τη διετία 2019-2020 το ΔΝΤ απαιτεί «πειστικά» - κατά τη δική του αντίληψη- πρόσθετα μέτρα, που θα εξοικονομούν 2% ετησίως κατά τη διετία αυτή.
Το Ταμείο εκτιμά ότι με το σημερινό πρόγραμμα δεν είναι ρεαλιστικό να περιμένει κανείς πλεόνασμα πάνω από 1,5% το 2019. Πρέπει να υπάρξει ενίσχυση του προγράμματος, με μειώσεις υφιστάμενων συντάξεων αντίστοιχες με αυτές που θεσμοθετήθηκαν για τις μελλοντικές συντάξεις, καθώς και μείωση στα 5.000 ευρώ του αφορολόγητου ορίου στη φορολογία εισοδήματος.
Ο Γ. Ντάισελμπλουμ ξεχώρισε, εξάλλου, τα εργασιακά ως βασικό θέμα, στο οποίο θα πρέπει να υπάρξει συμφωνία Αθήνας - δανειστών, προκειμένου να φθάσει το Eurogroup σε τεχνική συμφωνία στις 5 Δεκεμβρίου, επιβεβαιώνοντας ότι σε αυτό το θέμα οι απόψεις των δύο πλευρών παραμένουν σε απόσταση.
Μιλώντας πριν από λίγο στη Βουλή, ο Ευκλείδης Τσακαλώτος επιχείρησε να αποκρούσει τις πιέσεις του ΔΝΤ για πρόσθετα μέτρα από την Ελλάδα, λέγοντας ότι «αντί να πιέζει τον αδύναμο, το Ταμείο πρέπει να πιέζει εκείνους που μπορούν να βοηθήσουν στην ελάφρυνση του χρέους».
Πάντως, στο παρασκήνιο γίνεται ήδη λόγος για αναζήτηση ενός συμβιβασμού μεταξύ Αθήνας και ΔΝΤ στο θέμα των πρόσθετων μέτρων, με την αποδοχή εκ μέρους της ελληνικής πλευράς ότι θα εξακολουθήσει να ισχύει ο αυτόματος μηχανισμός περιστολής ελλείμματος, ο γνωστός κόφτης, και για τα δύο πρώτα χρόνια μετά τη λήξη του προγράμματος.
Αυτή θα ήταν μια υποχώρηση που θα μπορούσε να γίνει δεκτή από την ελληνική πλευρά ως έσχατη λύση. Ομως, από την εποχή που καθιερώθηκε για πρώτη φορά ο «κόφτης», το ΔΝΤ έχει ξεκαθαρίσει ότι δεν θεωρεί αποτελεσματικό αυτό το μέτρο. Επιμένει ότι περικοπές δαπανών πρέπει να γίνουν εκεί όπου το ίδιο το Ταμείο κρίνει απαραίτητο, δηλαδή από τις συντάξεις, κάτι που δεν διασφαλίζεται με τον αυτόματο μηχανισμό.
