Η συμπεριφορά του ΔΝΤ στη διάρκεια της ελληνικής δημοσιονομικής κρίσης και των διαπραγματεύσεων για τα προγράμματα στήριξης, θυμίζει τον ρόλο του στις κρίσεις της Αργεντινής το 2001 (όταν εκβιαστικά την οδήγησε σε πτώχευση), της Ρωσίας το 1998 (πίεζε για σκληρότερα μέτρα ως προϋπόθεση για χρηματοδοτική στήριξη) και στην κρίση στη Νοτιοανατολική Ασία, επισημαίνει ο πρώην υπουργός Οικονομικών Παναγιώτης Ρουμελιώτης, ο οποίος γνωρίζει εκ των έσω τη λειτουργία του Ταμείου, στο οποίο διετέλεσε εκπρόσωπος της χώρας μας.
Σε δύο συνεντεύξεις του στον ραδιοφωνικό σταθμό «Στο Κόκκινο» και στην ιστοσελίδα News247.gr, τονίζει ότι είναι συνήθης πρακτική του ΔΝΤ «να εκβιάζει χώρες που ζητούν την οικονομική του στήριξη. Συμπεριφέρεται περισσότερο σαν τράπεζα που την ενδιαφέρει να πάρει πίσω τα χρήματά της. Και προκαλεί εντύπωση που για να επιτύχει τον στόχο αυτό, επιβάλλει πολιτικές λιτότητας και όχι αναπτυξιακές».
Αναφερόμενος στον Πολ Τόμσεν, τον χαρακτηρίζει ως "ιθύνοντα νου" του ελληνικού αναπτυξιακού αδιεξόδου, καθώς δεν αποδέχτηκε την πρόταση για αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους το 2009, κάτι για το οποίο πίεζαν τόσο ο τότε Γενικός Διευθυντής του Ταμείου, Ντομινίκ Στρος Καν, όσο και ο διευθυντής Στρατηγικού Σχεδιασμού του ΔΝΤ.
Σύμφωνα με τον κ. Ρουμελιώτη, ο κ. Τόμσεν προσπαθεί απλά να διασώσει το πολιτικό του εκτόπισμα. "Προσπαθεί να δικαιολογήσει τους λανθασμένους χειρισμούς, σε σχέση με το ελληνικό πρόγραμμα και τους δείκτες της ελληνικής οικονομίας".
Ο πρώην εκπρόσωπος της χώρας μας στο ΔΝΤ εκφράζει την άποψη ότι η εφαρμογή του ελληνικού προγράμματος μπορεί να συνεχισθεί χωρίς συμμετοχή του ΔΝΤ και ότι η τρέχουσα διαπραγμάτευση μπορεί να ολοκληρωθεί γρήγορα με συμβιβασμό μεταξύ Ευρωπαίων-ΔΝΤ. «Η Ευρώπη μπορεί να καλύψει το χρηματοδοτικό υπόλοιπο του ΔΝΤ για την Ελλάδα. Οι λόγοι που δεν γίνεται αυτό είναι καθαρά πολιτικοί. Το πρόβλημα λοιπόν, δεν είναι ελληνικό. Είναι πρόβλημα μεταξύ ΔΝΤ και Ευρωπαίων και ζητούμενο παραμένει ο μεταξύ τους συμβιβασμός»
Μιλώντας στο News247 o κ. Ρουμελιώτης επισημαίνει:
«Για μία ακόμη φορά το ΔΝΤ στην ιστορική διαδρομή του, αποδεικνύει με τις συνομιλίες Τόμσεν-Βελκουλέσκου ότι δεν διστάζει να χρησιμοποιήσει απειλές και εκβιασμούς, προκειμένου μία χώρα σε δεινή οικονομική κατάσταση να δεχτεί τις απόψεις του και τα μέτρα που επιδιώκει να επιβάλλει. Την ίδια πολιτική άσκησε και σε άλλες χώρες που είχαν ανάγκη. Δεν φαίνεται να έχει διδαχτεί από τα σφάλματά του, παρά το γεγονός ότι ο προκάτοχος της Κριστίν Λαγκάρντ, Στρος Καν είχε καταφέρει να αλλάξει την πορεία του Ταμείου. Ο Στρος Καν επέβαλε τον διάλογο και την ανοιχτή συζήτηση με τις χώρες που είχαν ανάγκη χρηματοδοτικής στήριξης, ήταν πιο διαλλακτικός και λάμβανε υπόψη τις τρέχουσες κοινωνικοπολιτικές συνθήκες. Αυτή η πολιτική δυστυχώς άλλαξε, ταυτόχρονα με την αλλαγή ηγεσίας στο Ταμείο. Φαίνεται ότι γυρνάμε στο παρελθόν, στις παλιότερες μεθόδους του ΔΝΤ».
Οσον αφορά τη δημοσιοποίση των διαλόγων Τομσεν-Βελκουλέσκου, ο κ. Ρουμελιώτης εκφράζει την άποψη ότι είναι ένα θετικό γεγονός: «Πλέον ξέρουμε ότι οποιαδήποτε καθυστέρηση ή ολιγωρία στην αποταμίευση της δόσης των 5.5 δισ. ευρώ, θα οφείλεται στις γνωστές επιδιώξεις του Ταμείου».
