Αν το 2016 ήταν μια χρονιά δύο περιόδων (πριν και μετά την 1η αξιολόγηση) το 2017 ήταν μια χρονιά δύο αγορών. Οι τράπεζες άργησαν να ακολουθήσουν το ράλι των εμποροβιομηχανικών εταιριών αφού η καθυστέρηση στο κλείσιμο της 2ης αξιολόγησης είχε αρνητικό αντίκτυπο σε δανειολήπτες και καταθέτες επηρεάζοντας καθολικά το α’ εξάμηνο.
Γράφει ο Μάνος Χατζηδάκης*
Όταν πλέον οι τράπεζες ήταν έτοιμες να ακολουθήσουν την Αγορά οι ανησυχίες για τα τεστ αντοχής επισκίασαν κάθε άλλη θετική εξέλιξη στον κλάδο (πωλήσεις θυγατρικών, μείωση ELA, κλπ).
Μέχρι να ξεκαθαρίσει το τοπίο οι τράπεζες ξεκίνησαν από χαμηλότερο σημείο εκκίνησης
χάνοντας το θετικό momentum νέων ωστόσο η μείωση των spreads των ελληνικών ομολόγων μετά την ανταλλαγή του Νοεμβρίου ήταν καταλυτική για την αφύπνιση του κλάδου.
Κάπως έτσι περιγράφεται το χρηματιστηριακό 2017 μια χρονιά ρεκόρ για τα έσοδα των αποκρατικοποιήσεων, το ύψος του πρωτογενούς πλεονάσματος και τις ταξιδιωτικές αφίξεις. Οι επενδυτές είδαν να ξεκινάει και να ενισχύεται μια πολύ υποσχόμενη αγορά εταιρικών εκδόσεων χρέους, πολλές εταιρίες να φεύγουν από το ταμπλό είτε εκούσια (Κυριακίδης, Γαλαξίδι, ΜΕΤΚΑ κλπ) είτε ακούσια (Μάρακ, Microland κλπ) και μια ισχυρή ζύμωση αναδιάταξης σε κλάδους όπως οι εκδόσεις, τα νοσοκομεία και η ενέργεια.
Στο τέλος της χρονιάς είναι κυρίαρχο το συναίσθημα ότι η Ελλάδα έχει ξαναμπεί στο ραντάρ των ξένων επενδυτικών κεφαλαίων που έλειψαν μεν (μόλις 321 εκατ. ευρώ ήταν οι καθαρές εισροές από τους ξένους επενδυτές) αλλά ποτέ δεν έφυγαν δε (64,8% της κεφαλαιοποίησης βρίσκεται σε κωδικούς αλλοδαπής προέλευσης).
Ισχυροί καταλύτες
Το 2018 υπάρχουν ισχυροί καταλύτες που η διαχείριση τους μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα, όχι μόνο των εισηγμένων τίτλων αλλά όλης της αντίληψης που επικρατεί επί του ελληνικού ρίσκου.
Το γρήγορο κλείσιμο της αξιολόγησης, η ολοκλήρωση του προγράμματος της 3ης χρηματοδότησης το Φθινόπωρο, οι μακροπρόθεσμες ρυθμίσεις του χρέους, οι αποκρατικοποιήσεις (Ελληνικό, ΔΕΣΦΑ, ΕΛΠΕ, ΔΕΗ κλπ) και η εκκίνηση των κατασκευαστικών έργων μπορούν να υπερνικήσουν το εχθρικό φορολογικό περιβάλλον.
Παράλληλα, οι κίνδυνοι που παραμένουν σε ισχύ μπορούν να μετατραπούν σε ευκαιρίες: Οι τράπεζες να ξεπεράσουν τα τεστ αντοχής χωρίς κραδασμούς, οι πλειστηριασμοί να ενισχύσουν την διάθεση αντιστροφής των κόκκινων δανείων ή να πετύχουν ικανοποιητικά τιμήματα, οι κεφαλαιακοί περιορισμοί να αμβλυνθούν, η συνεπής εκτέλεση του προϋπολογισμού να δώσει λόγους τακτικότερων αναβαθμίσεων και άρα καλύτερης προοπτικής άντλησης κεφαλαίων από την Αγορά.
Αυτή είναι ίσως η σημαντικότερη παρακαταθήκη της χρονιάς που τελειώνει. Οι εκκρεμότητες είναι όλες προς την θετική πλευρά, με καλύτερο πλέον ιστορικό διαχείρισης που ακόμα και σε ένα ενδεχόμενο ανατροπής (π.χ. εκλογές) η αποτίμηση των σεναρίων δεν θα είναι αρνητική.
Η υπόσχεση της επόμενης χρονιάς δεν εξαντλείται σε κάποιες επιμέρους ιστορίες αλλά θα μπορούσε να έχει καθολική ισχύ βάζοντας και πάλι το Χρηματιστήριο στο κάδρο των αγορών ευκαιρίας με καλύτερους τζίρους και ποιοτικότερο περιεχόμενο.
Η τεχνική ανάλυση
Τεχνικά η φετινή χρονιά παίχτηκε σε ένα σχετικά περιορισμένο εύρος μονάδων (257). Ουσιαστικά ο Γενικός Δείκτης βρίσκεται σε ένα μοτίβο συσσώρευσης στο οποίο οι δυνάμεις της Αγοράς δείχνουν πρόθυμες πλέον να ακολουθήσουν την ανοδική τάση. Η μεγάλη εικόνα δείχνει την διαμόρφωση μακροχρόνιου πυθμένα με χαμηλό στις αρχές Φεβρουαρίου του 2016 και αργή αλλά συστηματική ανάκαμψη τιμών που δεν επιτρέπει είσοδο κεφαλαίων με βαθιές διορθώσεις.
Σε εβδομαδιαία διαγράμματα ο Γενικός Δείκτης διέσπασε στην συνεδρίαση της Παρασκευής τον κινητό μέσο των 200 ημερών, μια άκρως ενθαρρυντική ένδειξη μεσομακροπρόθεσμης αντιστροφής της τάσης με φιλόδοξους τετραψήφιους στόχους.
Πρώτος σταθμός αντίστασης είναι οι 860 μονάδες, το επίπεδο τιμών της κορυφής του 2017.
Τα συναλλακτικά δεδομένα θα πρέπει προοδευτικά να βελτιωθούν παγιώνοντας την ημερήσια αξία στα 100 εκατ. ευρώ.
Οι μεσοπρόθεσμοι ταλαντωτές βρίσκονται σε ουδέτερα επίπεδα τιμών αφήνοντας ικανό ανοδικό περιθώριο πριν εισέλθουν σε ζώνες συναγερμού ή σε επίπεδα που ο δείκτης θα μπορούσε να θεωρηθεί υπεραγορασμένος και συμπίπτουν με την προαναφερθείσα ζώνη τιμών.
Από εκεί και πέρα οι 1000 μονάδες έχουν περισσότερο ψυχολογικό χαρακτήρα καθώς η κυριότερη αντίσταση βρίσκεται στις 1.050 μονάδες, επίπεδο το οποίο μπορεί να αποτελέσει την κορυφή της επόμενης χρονιάς.
Αν πάντως κάτι μπορεί ειπωθεί με περισσότερη άνεση σε σχέση με πέρυσι είναι ότι το 2018 ξεκινάει με καλύτερες προϋποθέσεις σε ότι αφορά την διάθεση της αγοράς.
Επιλογές μετοχών
Ως προς τις επιλογές μετοχών η επόμενη χρονιά μπορεί να κάνει την έκπληξη και οι νικητές να έρθουν και από την υποσχόμενη μικρή και μεσαία κεφαλαιοποίηση.
Εταιρίες όπως οι Quest, Πλαστικά Θράκης, Κρι-Κρι, Flexopack, AS Company κ.α. θα μπορούσαν να βρεθούν στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος αφού έχουν συμπληρώσει ένα ικανό αριθμό σημαντικά κερδοφόρων χρήσεων έχοντας παράλληλα discount στην αποτίμηση τους από την μεγάλη κεφαλαιοποίηση.
Από τον τραπεζικό κλάδο ξεχωρίζει η Εθνική Τράπεζα για την υψηλή ρευστότητα και την κάλυψη των επισφαλών ανοιγμάτων ενώ από τις εμποροβιομηχανικές μετοχές σημαντικά περιθώρια ανόδου με βάση την θεμελιώδη ανάλυση έχουν οι Aegean, FF Group,
Μυτιληναίος και Jumbo οι οποίες αποτελούν και την τετράδα των μετοχών που εκφράζει την προτίμηση μας από την μεγάλη κεφαλαιοποίηση.
*Επικεφαλής τμήματος Ανάλυσης, BETA
