Πριν 11 χρόνια, ο Αλέξης Γρηγορόπουλος δολοφονήθηκε. Πριν 11 χρόνια, ο ειδικός φρουρός της Ελληνικής Αστυνομίας, Επαμεινώνδας Κορκονέας σκότωσε εν ψυχρώ ένα 15χρονο παιδί και σημάδεψε την πορεία μιας ολόκληρης γενιάς.
Του Κώστα Αρβανίτη*
Πριν από 11 χρόνια, και παρά τις απεγνωσμένες προσπάθειες συγκάλυψης και παραπληροφόρησης, η Αθήνα βυθίστηκε σε μια εξέγερση, που κράτησε έναν μήνα. Μια εξέγερση των νέων, φοιτητών και μαθητών που συνειδητοποίησαν με τον πιο τραυματικό τρόπο, ότι όλοι είναι δυνάμει θύματα της αστυνομικής αυθαιρεσίας.
Τα συστημικά μέσα προσπάθησαν να συγκαλύψουν το στυγνό, το ψυχρό και το απρόκλητο της δολοφονίας ενός 15χρονου παιδιού. «Πείραξαν» το video που τους έστειλε αυτόπτης μάρτυρας, ώστε να δημιουργηθεί η αίσθηση πως ο αστυνομικός ήταν σε άμυνα.
Μια σειρά από «έγκριτους» δημοσιογράφους μίλησαν για «γενικευμένη επίθεση κατά των οργάνων της τάξης που ανεχόμαστε εδώ και 30 χρόνια», ενώ αναρωτήθηκαν πολλές φορές και με γλαφυρό τρόπο «τί γύρευε ένα 15χρονο παιδί από καλή οικογένεια στα Εξάρχεια» αφήνοντας να εννοηθεί ότι από τη στιγμή που επιτέθηκε φραστικά σε όργανο της τάξης και του πέταξε, μάλιστα, κι ένα μπουκάλι νερό(!), πήγαινε γυρεύοντας.
Ο Αλέξης δολοφονήθηκε από τον Κορκονέα.
Και μετά, ξανά. Από τα ΜΜΕ που μετέδωσαν αλλοιωμένη την είδηση για να δημιουργηθεί η εντύπωση πως ο Κορκονέας βρισκόταν σε άμυνα, που ξέπλυναν τον δολοφόνο ποινικοποιώντας την εφηβική συμπεριφορά και την παρουσία του παιδιού στα Εξάρχεια - αυτή η ποινικοποίηση του θύματος, ισοδύναμη με σκύλευση νεκρού, δίδαξε σε πολλά παιδιά τη δουλειά των συστημικών ΜΜΕ..
Και ξανά, από μερίδα της κοινωνίας που αναπαράγει μέχρι και σήμερα αυτό το φριχτό «πήγαινε γυρεύοντας».
Ο Αλέξης δολοφονήθηκε ξανά, με την αποφυλάκιση, μόλις έντεκα χρόνια μετά, του δολοφόνου του. Το γεγονός ότι σήμερα, κυκλοφορεί ελεύθερος ο αμετανόητος παιδοκτόνος που δήλωσε ότι, «δεν πρόκειται να ζητήσω συγγνώμη από ένα δεκαπεντάχρονο», είναι η υψηλότερη προσβολή στη μνήμη του, η πιο μιαρή μαχαιριά στην καρδιά του Δεκέμβρη.
Για τη γενιά του Αλέξη, η δολοφονία του υπήρξε σημείο τομής στην πολιτική ιστορία της Ελλάδας. Μετά τα γεγονότα του Δεκέμβρη, κανείς και καμιά δεν παρέμεινε ίδια. Τα παιδιά του Δεκέμβρη πολιτικοποιήθηκαν και οργανώθηκαν μαζικά. Τα σχολεία, τα πανεπιστήμια, οι παρέες ξεχείλισαν από θλίψη και οργή. Μπορεί να μην ήξεραν τον Αλέξη, αλλά ο Αλέξης θα μπορούσε να είναι ο καθένας και η καθεμιά τους.
Μια ολόκληρη γενιά, εκείνον τον Δεκέμβρη, ενηλικιώθηκε βίαια. Μια γενιά που βρέθηκε απροετοίμαστη, ανήλικη, αντιμέτωπη με την κατάρρευση των προσωπικών και κοινωνικών της μύθων για το κράτος, την αστυνομία, την καταστολή. Τότε που, όπως οι προηγούμενες γενιές, με τη δολοφονία Καλτεζά, συνειδητοποίησαν πως για να πέσεις θύμα της αστυνομικής βίας δεν χρειάζεται να είσαι «μπάχαλος» ή «φρικιό». Αρκεί να είσαι στο λάθος μέρος, τη λάθος ώρα.
Ακόμα κι αν είσαι 15 χρονών.
*Ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία
