Τεράστιες και οριστικές απώλειες εγγράφουν οι ελληνικές τράπεζες από τα δάνεια τους σε «γίγαντες» του τομέα της ενημέρωσης, καθώς, όπως επιβεβαίωσε η αστραπιαία διαδικασία πλειστηριασμού της περιουσίας του ΔΟΛ, τα προσφερόμενα από τους ενδιαφερόμενους τιμήματα είναι αποκαρδιωτικά χαμηλά, σε σχέση με τα δάνεια που έχουν χορηγηθεί.
Τραπεζικά στελέχη διευκρινίζουν ότι αυτές οι τεράστιες διαφορές μεταξύ εσόδων από πλειστηριασμούς και τραπεζικών δανείων λογιστικά είναι διαχειρίσιμες και δεν προβληματίζουν τις διοικήσεις, αφού για τα χορηγηθέντα δάνεια έχουν σχηματισθεί προ πολλού προβλέψεις απομείωσης, που τα καλύπτουν πλήρως, και ό,τι εισπράττεται από πωλήσεις στοιχείων ενεργητικού λογιστικά εγγράφεται ως κέρδος.
Αυτό, όμως, δεν απαντά σε ένα βασικό ερώτημα: γιατί οι τράπεζες προτιμούν να... κάψουν (μετά βεβαιότητας...) τα λεφτά τους, μέσα από τις διαδικασίες ειδικής διαχείρισης/εκποίησης περιουσίας του νόμου Δένδια, αντί να εξαντλήσουν τις δυνατότητες ανασυγκρότησης εταιρειών ΜΜΕ με την είσοδο νέων επενδυτών, που θα εισφέρουν κεφάλαια και θα αναλάβουν χρέη;
Στην περίπτωση του ΔΟΛ, για παράδειγμα, είναι γνωστό ότι ο τελικός πλειοδότης, Βαγγέλης Μαρινάκης, είχε κάνει νωρίτερα προτάσεις στις τράπεζες για είσοδο στο μετοχικό κεφάλαιο του Οργανισμού και ανάληψη ενός μέρους των χρεών, θέτοντας την προϋπόθεση της δραστικής αναδιάρθρωσης των δανείων.
Το ίδιο ισχύει και για την εταιρεία Πήγασος του ομίλου Μπόμπολα, για την οποία ο Ιβάν Σαββίδης είχε προσφέρει σημαντικού ύψους νέα κεφάλαια και δέσμευση για την ανάληψη μέρους των χρεών, με την προϋπόθεση, επίσης, ότι οι τράπεζες θα αποδέχονταν «κούρεμα» ενός μέρους του χρέους.
Και οι δύο αυτές προτάσεις, θα μπορούσαν να είχαν οδηγήσει σε λύσεις που θα επέτρεπαν να διατηρηθούν εν ζωή οι δύο όμιλοι ενημέρωσης, με τις τράπεζες να εισπράττουν, πιθανότατα, αρκετά σημαντικό μέρος των δανείων που είχαν χορηγήσει.
Διαβάστε επίσης: ΔΟΛ: Οι τράπεζες χάνουν €150 εκατομμύρια
Η ερμηνεία που δίνεται σε αυτό το τραπεζικό αίνιγμα από στελέχη της αγοράς έχει δύο όψεις:
- Από τη μια, η πίεση των εποπτικών αρχών να «τραβήξουν την πρίζα» οι τράπεζες από τις προβληματικές επιχειρήσεις είναι εντονότερη από κάθε άλλη φορά. Μόλις χθες, μιλώντας στο συνέδριο του “Economist” στην Φραγκφούρτη, ο Γιάννης Στουρνάρας υπογράμμισε ότι πρέπει να επιταχυνθεί η έξοδος από το επιχειρηματικό παιχνίδι των «εταιρειών - ζόμπι», γιατί απορροφούν πολύτιμους πόρους από την οικονομία και εμποδίζουν την αύξηση των επενδύσεων από υγιείς εταιρείες, όπως έχει δείξει και σχετική έρευνα του ΟΟΣΑ.
- Από την άλλη, το ζήτημα έχει μια σοβαρή πολιτική και νομική/δικαστική πτυχή: οι τραπεζίτες φοβούνται ότι, εάν καταλήξουν σε συμφωνίες με επενδυτές που θα περιλαμβάνουν λύσεις για τα παλαιά χρέη, θα επικριθούν/κατηγορηθούν για πρόκληση ζημιών στα πιστωτικά ιδρύματα, και για ευνοϊκή μεταχείριση επιχειρηματιών στον πολιτικά ευαίσθητο τομέα της ενημέρωσης. Έτσι, φαίνεται προτιμότερο να ακολουθεί πιστά το γράμμα του νόμου (Δένδια), έστω και αν οι πλειστηριασμοί - εξπρές ζημιώνουν τις τράπεζες.
Αν η περίπτωση του ΔΟΛ αποτελεί οδηγό για το μέλλον, δηλαδή και την Πήγασος, οι ζημιές των τραπεζών είναι σχεδόν τρομακτικές: από όλα τα περιουσιακά στοιχεία του Συγκροτήματος που εκποιήθηκαν χθες (περιλαμβανομένων των ακινήτων, που κατέληξαν στην Alpha Bank), οι τράπεζες θα εισπράξουν το 65%, δηλαδή λιγότερα από 20 εκατ. ευρώ, έναντι χρεών που ξεπερνούν τα 150 εκατ. ευρώ.
Για να γίνει μια σύγκριση με τις πιο καλές εποχές του ΔΟΛ (όχι, βέβαια, με την «εξωπραγματική» περίοδο της χρηματιστηριακής «φούσκας»), το 2005, όταν ο Σταύρος Ψυχάρης απέκτησε το 25% του Συγκροτήματος, δρομολογώντας τον πλήρη έλεγχό του, η χρηματιστηριακή του αξία έφθανε τα 260 εκατ. ευρώ!
Αν οι ενδιαφερόμενοι επενδυτές κινηθούν εξίσου συντηρητικά στο διαφαινόμενο πλειστηριασμό των στοιχείων ενεργητικού της Πήγασος, είναι ζήτημα αν οι τράπεζες θα εισπράξουν περισσότερα από 10-15 εκατ. ευρώ. Χονδρικά, οι διαδικασίες αυτές αποκρυσταλλώνουν πιστωτικές ζημιές των τραπεζών σε ποσοστό 80-90% των χορηγηθέντων δανείων...
