Το κοινό κρυολόγημα είναι μία κατάσταση που ταλαιπωρεί μικρούς και μεγάλους κάθε χρόνο. Οι επιστήμονες έχουν ξεκαθαρίσει πως δεν υπάρχει φάρμακο για την θεραπεία, αλλά μόνο για την επί μέρους ανακούφιση των συμπτωμάτων.
Ο ρόλος του γιατρού και σε κάποιες περιπτώσεις του φαρμακοποιού είναι να υποδείξει την κατάλληλη θεραπεία βάσει αυτών των συμπτωμάτων, η οποία μπορεί να περιλαμβάνει φάρμακα, αλλά μπορεί να γίνει και χωρίς τη χρήση αυτών.
Αποτελεσματικά φάρμακα για το κρυολόγημα θεωρούνται τα αποσυμφορητικά, που λειτουργούν, στενεύοντας τα διευρυμένα αγγεία του ρινικού βλεννογόνου υμένα. Συνήθως χορηγούνται είτε από το στόμα είτε τοπικά με ρινικά σπρέι ή σταγόνες. Άλλη επιλογή είναι τα αντιϊσταμινικά, με την ισταμίνη να προκαλεί πολλές από τις ενδείξεις του κοινού κρυολογήματος. Αυτά τα σκευάσματα είναι αποτελεσματικά στη μείωση του φτερνίσματος και της ρινόρροιας, αλλά λιγότερο αποτελεσματικά για τη ρινική συμφόρηση.
Στην αγορά κυκλοφορούν και σκευάσματα για το βήχα. Αφού καθοριστεί ποιος τύπος βήχα ταλαιπωρεί τον ασθενή (ξηρός ή παραγωγικός), θα αποφασιστεί και ποιο είναι το κατάλληλο φάρμακο. Επιπλέον, υπάρχουν φάρμακα ανακούφισης από τον πόνο, όπως η παρακεταμόλη, που αποτελεί τη θεραπεία πρώτης γραμμής για αναλγησία και αντιπυρετική δράση. Αυτό συμβαίνει επειδή είναι λιγότερο πιθανό να ενοχλήσει το στομάχι από κάθε άλλο μη στεροειδές αντιφλεγμονώδες φάρμακο.
Οι ειδικοί επισημαίνουν πως τα αντιβιοτικά δεν έχουν καμία δράση έναντι του κρυολογήματος, αφού δεν σκοτώνουν ιούς. Ωστόσο, πρέπει να λαμβάνονται για την αντιμετώπιση βακτηριακών επιπλοκών, όπως είναι οι ιγμορίτιδες που προκύπτουν από το κρυολόγημα. Τέλος, σε παιδιά ηλικίας κάτω των δύο ετών δεν πρέπει να δίνονται καθόλου φάρμακα.
