Γέφυρες με το Ισραήλ επιχειρεί να ρίξει η Τουρκία μέσα σε ένα ευρύτερο πλαίσιο ανακατάταξης δυναμεων στο διεθνές σύστημα. H Άγκυρα επιδιώκει να ισορροπήσει ανάμεσα σε Ρωσία και Ουκρανία-Δύση και φαίνεται να τα εχει καταφέρει αφού ξεκίνησε ήδη επιχειρήσεις κατά των Κούρδων στο Ιράκ.
Παράλληλα προσπαθεί να βελτιώσει τις σχέσεις της με το Ισραήλ και την Αίγυπτο για να αναδυθεί στην Ανατολική Μεσόγειο και να πετύχει τις προσδοκίες της σε τρεις άξονες: στην ενέργεια, στα εξοπλιστικά και στην οικονομία.
Στην ενέργεια εδώ και καιρό κινείται με τάσεις κατακτητή κατά της Κύπρου και την Ελλάδας, στην μεν Κύπρο έχει εισβάλει με γεωτρύπανα και πολεμικά, αφού η μεγαλόνησο δεν έχει πολεμικό ναυτικό να κινηθεί ανάλογα, ενώ με την Ελλάδα κινείται διαφορετικά με την τακτική "μια στο καρφί και μια στο πέταλο". Το τουρκολιβικό μνημόνιο και οι διάφοροι χάρτες που κατά καιρους δημοσιεύει κινούνται σε μια τουρκικής προέλευσης νομικίστικη αντίληψη περί δικαίου του ισχυρού, ενώ δεν λείπουν τα επεισόδια σε θάλασσα και αέρα.
Η Τουρκία με το Ισραήλ και την Αίγυπτο κινείται πονηρά δίνοντας μέρος την κυπριακής ΑΟΖ και της ελληνικής υφαλοκρηπίδας τα οποία δεν της ανήκουν, ενώ έχει επιχειρήσει να κάνει και τουρκοπαλαιστιανιακό μνημόνιο όπως αυτό με τη Λιβύη.
Στα εξοπλιστικά και στην οικονομία κινείται με το μεν Ισραήλ ως κοινός μουσουλμανικός και δυτικός παράγοντας, επιχειρώντας να καταστήσει απαραίτητη την παρουσία της, όμως οι σχέσεις της με τη Χαμάς και το παρεθλον με τον ISIS και Ιράν κάει το Ισραήλ πολύ επιφυλακτικό.
Επισημαίνεται ότι μετά το περιστατικό με το "MAVI MARMARA" οι ισραηλινο-τουρκικές σχέσεις βρίσκονται σε πολύ άσχημο σημείο, όσο και αν προσπαθεί η Άγκυρα να δείξει ότι βελτιώνονται και προτείνει συνεχώς οικονομική συνεργασία, αφού οι ισραηλινοί είναι πιο προηγμένοι εξοπλιστικά και δεν είναι διατεθειμένοι να δώσουν τεχνογνωσία στην Τουρκία.
Αντίστοιχη είναι η στάση της και με την Αίγυτπο, αλλά η κυβέρνηση Σίσι θυμάται την συνεργασία της Τουρκίας με τους αδελφούς μουσουλμάνους που στην καλύτερη περίπτωση η Άγκυρα θα υποσκέλιζε το Κάιρο.
Στο πλαίσιο αυτό είναι και η επίσκεψη Τσαβούσολγου στο Ισραήλ, που περισσότερο στοχεύει σε μια γενική εικόνα και λιγότερα σε ουσιαστική συνεργασία, η οποία απέχει αρκετά.
