Η Ευρώπη, που τόσα χρόνια κώφευε στις επανειλημμένες ελληνικές οχλήσεις και καταγγελίες, για τη συστηματική «εργαλειοποίηση» του μεταναστευτικού ζητήματος από την Τουρκία, βρέθηκε αντιμέτωπη με τον αντιγραφέα των πρακτικών Ερντογάν, τον Αλεξάντερ Λουκασένκο. Και ως δια μαγείας, καθότι η υποκρισία περισσεύει στους ευρωπαίους εταίρους, οι τελευταίοι αποφάσισαν να λάβουν μέτρα απέναντι στην αυξανόμενη προκλητικότητα που επιδεικνύει ο Λευκορώσος πρόεδρος, ο οποίος αν μη τι άλλο ακολουθεί πιστά, κατά γράμμα, όσα διδάσκει εδώ και χρόνια η «Υψηλή Πύλη» της Τουρκίας.
Η Πολωνία, η οποία ανήκε σταθερά στο μπλοκ των χωρών, όπου ηγείτο η Γερμανία, που διαρκώς «έπαιζε» άμυνα υπέρ της Τουρκίας και έθετε σθεναρώς βέτο κατά οποιασδήποτε πρότασης επιβολής κυρώσεων, ζητάει μετ’ επιτάσεως την τιμωρία της Λευκορωσίας. Το μείζον ζήτημα, ωστόσο, δεν θα πρέπει να είναι η κατάδειξη της διαχρονικής υποκρισίας που επιδεικνύουν οι Ευρωπαίοι εταίροι μας, σε τέτοιου είδους σημαντικά ζητήματα, όπως είναι το προσφυγικό αλλά, εάν επιτέλους η Ευρώπη έμαθε από τα λάθη της, συνειδητοποίησε το μέγεθος του προβλήματος και διαθέτει τη βούληση για να βρει ουσιαστικές λύσεις.
Κορυφαίοι ευρωπαίοι αξιωματούχοι αλλά και ηγέτες δηλώνουν δημοσίως, ότι η Ευρώπη δεν θα επαναλάβει τα λάθη του πρόσφατου παρελθόντος και είναι σαφώς πιο προετοιμασμένη από το 2015 και την τότε προσφυγικής κρίσης. Προφανώς, σ’ ό,τι αφορά στην Ελλάδα, έχουν γίνει βήματα προόδου στη φύλαξη των συνόρων, τόσο στο Έβρο όσο και στο Αιγαίο, με τη συνδρομή της Ευρώπης. Το σημαντικότερο, ωστόσο, είναι η συνειδητοποίηση, επιτέλους, εκ μέρους της Ευρώπης, ότι το μεταναστευτικό και οι πρόσφυγες, γίνονται πολιτικό «εργαλείο» στα χέρια… επιτήδειων και αποτελούν υβριδική απειλή για όλη τη Γηραιά Ήπειρο.
Απαιτείται ολιστικό ευρωπαϊκό σχέδιο για το μεταναστευτικό
Προφανώς, εάν η Ευρώπη αρκείται σε προειδοποιήσεις σε.. αυστηρό τόνο και αρνείται πεισματικά και κόντρα σε κάθε λογική να προχωρήσει στην υιοθέτηση ενός ολιστικού σχεδίου για την αντιμετώπιση αυτών των απάνθρωπων πρακτικών, το φαινόμενο θα συνεχίζεται. Ενδεχομένως, τα όσα διαδραματίζονται στα σύνορα Πολωνίας-Λευκορωσίας να αποτελέσουν το έναυσμα, να γίνουν το εφαλτήριο, προκειμένου η Ευρώπη να δει κατάματα την αλήθεια.
Ποια είναι αυτή; Η στρατηγική που ακολουθεί με επιτυχία ο Λουκασένκο έχει δοκιμαστεί στο παρελθόν, με την Τουρκία να αποτελεί τον ενορχηστρωτή και την Ελλάδα το «θύμα» και αποδέκτη όλων των αυτών των πρακτικών. Τα ευρωπαϊκά σύνορα θα συνεχίσουν να βρίσκονται υπό καθεστώς υβριδικής επίθεσης και τα επόμενα χρόνια και το μόνο που θα διαφοροποιείται θα είναι οι στόχοι, δηλαδή τα κράτη.
Είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία, έστω και υπό αυτές τις συνθήκες και με δεδομένο ότι η εργαλειοποίηση των προσφύγων που συντελείται στο Αιγαίο δεν «ταρακούνησε» επαρκώς τις Βρυξέλλες, να δρομολογηθούν οι διαδικασίες για μια ενιαία-επί της ουσίας-στρατηγική. Η προστασία των ευρωπαϊκών συνόρων και το πλαίσιο αντιμετώπισης αντιστοίχων υβριδικών επιθέσεων, δεν πρέπει να αποτελεί ευθύνη των κρατών, αλλά να είναι μια κοινή ευρωπαϊκή «ανάγκη» και συνάμα υποχρέωση.
Νώντας Βλάχος
