Οι Ισπανοί ψηφίζουν και πάλι την Κυριακή, έξι μήνες αφότου οι γενικές εκλογές παρήγαγαν ένα ασαφές αποτέλεσμα. Παρότι κανένα κόμμα δε φαίνεται σε θέση να εξασφαλίσει αυτοδυναμία, η πίεση να σχηματιστεί κυβέρνηση θα είναι υψηλή. Ενώ οι δημoσκοπήσεις είναι ουσιαστικά αμετάβλητες, υπάρχει κάτι νέο σε σχέση με το Δεκέμβριο: Το αριστερό λαϊκό κόμμα Podemos έχει ενώσει τις δυνάμεις του με το κομμουνιστικό κόμμα Ενωμένη Αριστερά. Μαζί απολαμβάνουν τώρα τη στήριξη του 24% του πληθυσμού.
Το υπόλοιπο 76% είναι διασπασμένο ανάμεσα στο κεντροδεξιό Λαϊκό Κόμμα (PP) του νυν υπηρεσιακού πρωθυπουργού Μαριάνο Ραχόι, το νέο κεντρώο Κόμμα των Πολιτών ή Ciudadanos, τους Σοσιαλιστές ή PSOE και μία σειρά εθνικιστικών και ευρωσκεπτικιστικών κομμάτων.
Οι συμμαχίες που θα σχηματιστούν μετά τις εκλογές θα αποφασίσουν τη μελλοντική κυβέρνηση. Όπως έχουν τα πράγματα μέχρι στιγμής, διαφαίνονται δύο βασικές προοπτικές:
1. Ένας συνασπισμός Λαϊκού Κόμματος – Κόμματος των Πολιτών με εξωτερική υποστήριξη από τους Σοσιαλιστές, που είναι και το πιο πιθανό
2. ένας συνασπισμός Σοσιαλιστών – Podemos με πιθανή εξωτερική στήριξη από κόμματα εθνικιστικά και ευρωσκεπτικιστικά, κάτι που φαίνεται λιγότερο πιθανό.
Οι Σοσιαλιστές, οι έδρες των οποίων αναμένεται να μειωθούν σε 81 από 90, φαίνεται ότι θα έρθουν πρώτοι σε ψήφους, ωστόσο πιθανότατα θα βρουν και τις δύο λύσεις δυσάρεστες.
Ανάμεσα στις δύο λύσεις είναι πιθανότερο να επιλέξουν την πρώτη, κάτι που θα παρήγαγε ένα αποτέλεσμα φιλικό προς τις αγορές. Αυτό ωστόσο δε μπορεί να θεωρείται δεδομένο, καθώς οι δημοσκοπήσεις κατά μήκος της Ευρώπης έχουν αποδειχθεί κάθε άλλο παρά αξιόπιστες στο παρελθόν και ο πολιτικός λογισμός των Σοσιαλιστών δεν είναι τόσο απλός.
Εάν ο δεύτερος πιθανός συνασπισμός επικρατήσει, οι αγορές πιθανότατα θα ανταποκριθούν αρνητικά, με τις αποδόσεις των ισπανικών κρατικών ομολόγων να αυξάνονται και το ευρωπαϊκό ενεργητικού υψηλού ρίσκου να εξασθενεί.
Σημειώστε πάντως, ότι ο σχηματισμός κυβέρνησης στην Ισπανία θα πάρει κάποιο καιρό και ως εκ τούτου, ο βραχυπρόθεσμος αντίκτυπος των εκλογών μάλλον θα είναι περιορισμένος.
Στα τρέχοντα επίπεδα τα spreads των ισπανικών κρατικών ομολόγων, που διαπραγματεύονται γύρω στις 140 μονάδες βάσης πάνω από τα γερμανικά Bunds στις 10ετείς ωριμάνσεις, ήδη αποτιμούν κάποια πολιτική αβεβαιότητα και θα συνεχίσουν να υποστηρίζονται από τις αγορές της ΕΚΤ.
Ένα μεγαλύτερο ρίσκο για το ευρωπαϊκό ενεργητικό παραμένει η ψήφος της Πέμπτης στη Βρετανία για «Brexit» ή «Bremain», που μάλλον θα επισκιάσει οποιαδήποτε επιρροή από τα γεγονότα στην Ισπανία.
Κοιτάζοντας πιο μακροπρόθεσμα, η Ισπανία και η Βρετανία είναι απλώς πτυχές μίας εξελισσόμενης εικόνας, που δείχνει αύξηση του πολιτικού κινδύνου στην Ευρώπη. Η αποτυχία να παραχθεί επαρκής ανάπτυξη και οι ανησυχίες για τις εισροές προσφύγων και μεταναστών τροφοδοτούν τον λαϊκισμό και τον ευρωσκεπτικισμό.
Αυτά είναι τα κύρια χαρακτηριστικά των προοπτικών της Ευρώπης και σίγουρα απαιτούν προσεκτική κατανομή των ευρωπαϊκών κινδύνων στα επενδυτικά χαρτοφυλάκια.
