Ο κύκλος ζωής του παρόντος κυβερνητικού σχήματος φαίνεται ότι ολοκληρώνεται, καθώς ο Πάνος Καμμένος έχει ήδη ανοίξει την πόρτα της εξόδου και οι εξελίξεις επιταχύνονται. Η αντιπολίτευση επιχαίρει και ετοιμάζεται για πρόωρες εκλογές.
Όμως το διαφαινόμενο «διαζύγιο» ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ μπορεί να γίνει αφορμή και αφετηρία ενός «πειράματος» που θα έχει καταλυτική επίδραση στα πολιτικά πράγματα της χώρας, καταργώντας στερεότυπα και επιφέροντας αλλαγές αντιλήψεων στα κόμματα και στο εκλογικό σώμα.
Η κυβέρνηση διαμηνύει ότι κάλπες δεν πρόκειται να στηθούν τους αμέσως προσεχείς μήνες, ακόμη κι αν οι ΑΝ.ΕΛ αποχωρήσουν από το κυβερνητικό σχήμα. Στο Μαξίμου έχουν έτοιμο το plan b για την περίπτωση αποχώρησης: Μονοκομματική κυβέρνηση μειοψηφίας, που θα στηρίζεται στην ψήφο ανοχής των ΑΝ.ΕΛ και ανεξάρτητων βουλευτών.
Θα είναι η πρώτη ελληνική μεταπολεμική κυβέρνηση που δεν θα διαθέτει κοινοβουλευτική πλειοψηφία και για να περάσει νομοσχέδια θα χρειάζεται κάθε φορά την ψήφο βουλευτών άλλων κομμάτων, ή ανεξαρτήτων.
Το σχήμα αυτό δοκιμάσθηκε πολλές φορές με επιτυχία σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες που έχουν κουλτούρα συνεργασίας πολιτικών δυνάμεων ευρέως φάσματος, όπως η Ολλανδία, η Δανία και το Βέλγιο. Εφαρμόζεται τώρα στην Ισπανία και την Πορτογαλία, όπου μετά την κατάρρευση δεξιών κυβερνήσεων συγκροτήθηκαν κυβερνητικά σχήματα από κόμματα κοινοβουλευτικής μειοψηφίας.
Στην Ελλάδα η η μονοκομματική κυβέρνηση με ισχυρή κοινοβουλευτική πλειοψηφία θεωρούνταν πάντοτε προϋπόθεση πολιτικής σταθερότητας και αποτελεσματικής διακυβέρνησης. Γι αυτό τα εκλογικά συστήματα υπηρετούσαν τον στόχο της επίτευξης κοινοβουλευτικής αυτοδυναμίας, καταλήγοντας ουσιαστικά σε νόθευση-παραποίηση των συσχετισμών δυνάμεων στις κάλπες.
Πολιτικοί αναλυτές εκτιμούν ότι αν η κυβέρνηση αναγκασθεί τελικά να υιοθετήσει αυτό το σενάριο λόγω αποχώρησης των ΑΝ.ΕΛ, το «πείραμα» μιάς κυβέρνησης μειοψηφίας μπορεί να αποτελέσει ιδιαίτερα θετική εξέλιξη: Θα καλλιεργήσει κουλτούρα συνεργασίας και συναινέσεων, αποδεικνύοντας εν τοις πράγμασι ότι η χώρα δεν χρειάζεται μονοκομματικές κυβερνήσεις που διαθέτουν μεν κοινοβουλευτική πλειοψηφία λόγω εκλογικού συστήματος, αλλά είναι μειοψηφία στο εκλογικό σώμα και στην κοινωνία.
Χ. ΝΙΑΚΑΣ
