Ενώ η διαδικασία επιλογής νεου CEO της ΕΧΑΕ μπαίνει στην τελική ευθεία, μιά υπόγεια αντιπαράθεση βρίσκεται σε εξέλιξη. Δεν αφορά πρόσωπα, αλλά το μέλλον της ελληνικής χρηματιστηριακής αγοράς και τη δυνατότητα του Χρηματιστηρίου να επιτελέσει τον αναπτυξιακό ρόλο του ως μηχανισμός διοχέτευσης κεφαλαίων στην πραγματική οικονομία και στις επιχειρήσεις.
Το τραπεζικό κατεστημένο που ελέγχει την εταιρεία του χρηματιστηρίου, βρίσκεται πρώτη φορά αντιμέτωπο με τον επιχειρηματικό κόσμο και τους φορείς της αγοράς. Κατά την προσφιλή τακτική του, δεν θέλει να αλλάξει πολλά – μόνο πρόσωπα. Προτιμά μιά Διοίκηση σε “διεκπεραιωτικό” ρόλο -όπως φάνηκε και από τα ονόματα των δύο φιναλίστ που διέρρευσαν χθες, πρόθυμη να ακολουθήσει επιλογές, υποδείξεις και επιταγές των τραπεζών.
Από την άλλη πλευρά, οι εισηγμένες επιχειρήσεις, θέλουν πρόσωπα με γνώση και εμπειρία της πραγματικής οικονομίας, με όραμα για την αγορά, ικανά να αναλάβουν πρωτοβουλίες και να ανοίξουν δρόμους,
Το ζήτημα λοιπόν είναι ποιός θα κρατήσει τα ηνία της αγοράς, προς τα πού θα οδηγήσει το “κάρο”, αν έχει στόχους και κατά πόσο μπορεί και θέλει να τους επιτύχει, σχεδιάζοντας μεθοδικά τα επόμενα βήματα σε συνεργασία με την επιχειρηματική και την επενδυτική κοινότητα, ενίοτε κόντρα σε κατεστημένες αντιλήψεις, σε συμφέροντα, ακόμη και σε κυβερνητικές επιλογές.
Την τελευταία δεκαπενταετία το ΧΑ δεν έχει να επιδείξει κάποια ουσιαστική συμβολή στην αναπτυξιακή διαδικασία. Αντί να αναπτυχθεί, να προσελκύσει ξένα κεφάλαια και να λειτουργήσει ως “αιμοδότης” των επιχειρήσεων, φθίνει διαρκώς. Δεκάδες δυναμικές εταιρείες, ελληνικές και θυγατρικές ξένων, πήραν τον δρόμο της εξόδου και “αποχαιρέτισαν” την αγορά, μη βρίσκοντας λόγο παραμονής. Ελάχιστες είναι αυτές που μπήκαν και ακόμη λιγότερες οι εισηγμένες – πέραν των τραπεζών -που μπόρεσαν να αντλήσουν κεφάλαια από το επενδυτικό κοινό (όχι από τους μεγαλομετόχους τους).
Εφταιξε βέβαια και η παρατεταμένη οικονομική κρίση. Δεν ήταν όμως η μοναδική, ούτε η βασική αιτία. Σ' αυτές τις δύσκολες συνθήκες δοκιμάστηκαν οι δυνατότητες και οι ικανότητες εκείνων στους οποίους τράπεζες και κυβερνήσεις εμπιστεύθηκαν τα “ηνία” της αγοράς.
Δεν χρειάζεται τώρα να ξαναδούμε “το ίδιο έργο” με τους αποκαλούμενους... "τραπεζοκόμους" - μιά νέα φουρνιά στελεχών τραπεζοκεντρικής αντίληψης να κουμαντάρει το χρηματιστήριο, οδηγώντας το σε μαρασμό και παρακμή.
Β. Φ.
