Σοβαρά προβλήματα στις επιχειρήσεις και τους εμπόρους/επαγγελματίες που θέλουν να ρυθμίσουν εξωδικαστικά τις οφειλές τους σε τράπεζες, ή και σε funds που έχουν αγοράσει επιχειρηματικά δάνεια, δημιουργεί από την 1η Ιανουαρίου η φορολογική νομοθεσία, που αντιμετωπίζει όλα τα οφέλη από «κουρέματα» σαν φορολογητέο εισόδημα.
Την ώρα που οι τράπεζες προσπαθούν να βρουν ευέλικτες λύσεις για ρύθμιση οφειλών, ενώ υπάρχουν και funds που έχουν αγοράσει φθηνά επιχειρηματικά δάνεια και είναι πρόθυμα να τα ρυθμίσουν με «κουρέματα», η φορολογική νομοθεσία υψώνει ανυπέρβλητα εμπόδια σε εξωδικαστικούς συμβιβασμούς.
Σύμφωνα με το νόμο, δεν θεωρείται δωρεά και απαλλάσσεται του φόρου εισοδήματος η ωφέλεια φυσικών και νομικών προσώπων που προκύπτει από διαγραφές χρεών στο πλαίσιο συμφωνιών εξωδικαστικού συμβιβασμού (εκτός του νόμου 4469/2017) που έχουν συναφθεί έως τις 31.12.2018.
Από αυτό το χρονικό σημείο και μετά, δηλαδή από την 1η Ιανουαρίου 2019, όλες οι διαγραφές χρεών, πλην αυτών που γίνονται μέσω της πλατφόρμας του εξωδικαστικού μηχανισμού του ν. 4469/2017, αντιμετωπίζονται φορολογικά ως δωρεές, για τις οποίες πρέπει να πληρώνεται φόρος εισοδήματος από το ωφελούμενο φυσικό ή νομικό πρόσωπο.
Στην πράξη, αυτό λειτουργεί ως παράγοντας που εμποδίζει τις περισσότερες συμφωνίες, αφού οι πιστωτές πρέπει να αυξήσουν πολύ το ποσοστό της δικής τους απώλειας, ώστε να εξακολουθήσουν να «βγαίνουν τα κουκιά» μιας εξωδικαστικής ρύθμισης για τον οφειλέτη επιχειρηματία, αφού αυτός θα πρέπει να συνυπολογίσει και την πληρωμή του φόρου εισοδήματος στην εξίσωση του συμβιβασμού του με τους πιστωτές.
Εναλλακτικά, ο μόνος δρόμος που αφήνεται ανοικτός είναι η προσφυγή στην πλατφόρμα του νόμου για τον εξωδικαστικό μηχανισμό. Όμως, αυτό σημαίνει ότι αυξάνεται η πολυπλοκότητα της διαδικασίας ρύθμισης, αφού ο νόμος 4469/2017 ρυθμίζει συνολικά τα χρέη σε πιστωτές του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα.
Στο υπουργείο Οικονομικών, σύμφωνα με πληροφορίες, έχουν φθάσει αιτήματα και από funds, που προχώρησαν σε αρκετά σημαντικές συναλλαγές απόκτησης χαρτοφυλακίων επιχειρηματικών δανείων, αλλά διαπιστώνουν ότι δεν μπορούν να τα ρυθμίσουν με «κουρέματα», επειδή παρεμβάλλεται το εμπόδιο της φορολογικής νομοθεσίας.
Η ΑΑΔΕ έδωσε πρόσφατα οδηγίες για την εφαρμογή του άρθρου 62 του ν. 4389/2016, που είχε επιτρέψει να μην τυγχάνει μεταχείρισης ως εισόδημα το όφελος από διαγραφή χρέους, τονίζοντας, μεταξύ άλλων, ότι «η φορολογική μεταχείριση της ωφέλειας που ορίζεται στην παράγραφο 4 εφαρμόζεται αποκλειστικά για οφειλές που την 31η Δεκεμβρίου 2017 βρίσκονταν σε καθυστέρηση ή ήταν επίδικες ή ρυθμισμένες καθώς και για συμφωνίες εξωδικαστικού συμβιβασμού που είχαν συναφθεί μέχρι και την 31η Δεκεμβρίου 2018».
Έτσι, έχει πάψει να ισχύει η ευνοϊκή διάταξη της παραγράφου 1 του άρθρου 62 του ν.4389/2016, που όριζε ότι δεν θεωρείται δωρεά και απαλλάσσεται του φόρου εισοδήματος η φορολογική μεταχείριση της ωφέλειας που αποκτά νομικό πρόσωπο, νομική οντότητα, καθώς και φυσικό πρόσωπο που αποκτά εισόδημα από επιχειρηματική δραστηριότητα, η οποία προκύπτει από τη διαγραφή μέρους ή του συνόλου του χρέους προς πιστωτικό ή χρηματοδοτικό ίδρυμα, προς υπό ειδική εκκαθάριση πιστωτικό ή χρηματοδοτικό ίδρυμα ή προς εταιρεία του ν. 4354/2015 στο πλαίσιο εξωδικαστικού συμβιβασμού ή σε εκτέλεση δικαστικής απόφασης.
