Μετά το Ελεγκτικό Συνέδριο και η Επιστημονική Επιτροπή της Βουλής εκφράζει ισχυρές επιφυλάξεις για τη συνταγματικότητα των περικοπών στις συντάξεις, το 2019. Παράλληλα στο όριο της αντισυνταγματικότητας, σύμφωνα με την Επιστημονική Επιτροπή, κινούνται και οι διατάξεις που προβλέπουν αλλαγές και περικοπές στα ειδικά μισθολόγια. Η απόφαση της Επιτροπής, που αναρτήθηκε στην κοινοβουλευτική διαφάνεια λίγο πριν από τα μεσάνυχτα της Τρίτης, δημιουργεί νέους «πονοκεφάλους» και προβληματισμό στο Μαξίμου, καθώς αποδυναμώνει τα πολιτικά επιχειρήματα, «αμαυρώνει» το επικοινωνιακό «αμπαλάρισμα» της συμφωνίας με τους δανειστές, ενόψει μάλιστα και της αυριανής ψηφοφορίας για το πολυνομοσχέδιο στη Βουλή.
Η απόφαση της Επιστημονικής Επιτροπής της Βουλής, έρχεται σε συνέχεια της σχετικής γνωμοδότησης του Ελεγκτικού Συνεδρίου, που έκρινε αντισυνταγματικές τις περικοπές στις συντάξεις, που θα λάβουν χώρα το 2019 και έχουν ως «πυρήνα» την προσωπική διαφορά.
Την «ετυμηγορία» της Επιστημονικής Επιτροπής της Βουλής, έκανε γνωστή από νωρίς το πρωί, ο πρώην αντιπρόεδρος της Βουλής και πρόεδρος της ΕΝΥΠΕΚΚ Αλέξης Μητρόπουλος, ο οποίος τόνισε στον ΑΝΤ1 ότι «μπαίνει θέμα κύρωσης του κοινοβουλίου. Πάμε σε ξεπεσμό του κοινοβουλίου. Οταν έρχεται το δημοσιονομικό δικαστήριο της πατρίδας και λέει ομόφωνα αντισυνταγματικές, έρχεται η Επιστημονική Επιτροπή, 5 κορυφαίοι καθηγητές, λένε αντισυνταγματικές, δεν μπορεί το κοινοβούλιο να νομοθετεί τις αθλιότητες που λέει και εντοπίζει η Επιτροπή».
Αναλυτικά το επίμαχο απόσπασμα για τα άρθρα 1 και 2 που αφορούν την μείωση της προσωπικής διαφοράς στις συντάξεις αναφέρεται:
Συντάξεις
«Υπό το φως, επομένως, τόσο της πρόσφατης νομολογίας του Συμβουλίου της Επικρατείας όσο και της ανωτέρω νομολογίας του Ε.Δ.Δ.Α., (βλ., εκτενώς, ανωτέρω, Γενικές Παρατηρήσεις, Ι. Γ και Δ) πρέπει να σταθμισθεί, εν προκειμένω, αν οι προτεινόμενες μειώσεις, διαταράσσουν τη δίκαιη ισορροπία που πρέπει να υφίσταται μεταξύ αφενός της προσβολής της σύνταξης ως περιουσιακού αγαθού, το οποίο προστατεύεται από το άρθρο 1 Π.Π.Π. της Ε.Σ.Δ.Α, και αφετέρου του δημόσιου συμφέροντος, καθώς και αν οι προτεινόμενες περικοπές οδηγούν σε πτώση του βιοτικού επιπέδου κατηγοριών συνταξιούχων τέτοια, που θα συνιστούσε προσβολή της αξιοπρέπειάς τους, λαμβανομένων υπόψιν τόσο της έκτασής τους (περικοπή 18% της καταβαλ- λόμενης σύνταξης σε κατηγορίες συνταξιούχων), όσο και του σωρευτικού αποτελέσματός τους. Στο εν λόγω αποτέλεσμα θα πρέπει να συνυπολογισθεί η προηγούμενη, πλήρης, κατάργηση των επιδομάτων εορτών και αδείας και οι λοιπές μειώσεις των συντάξεων, καθώς και οι αλλεπάλληλες φορολογικές επιβαρύνσεις που έχουν επέλθει με διαδοχικές νομοθετικές παρεμ- βάσεις- (βλ., σχετικώς, ΣτΕ 2192/2014, ΘΠΔΔ, 2014, σελ. 600), και, επομένως, θα πρέπει να σταθμιστεί εάν υπερβαίνουν τα όρια που θέτουν οι συνταγματικές αρχές της αναλογικότητας και της ισότητας στα δημόσια βάρη. Βλ., συναφώς και Πρακτικά Ολ. Ελ. Συν. 2ης Ειδ. Συν. της 8.5.2017, όπου τί- θεται, ιδίως, το ζήτημα προσβολής της προστατευόμενης, από το άρθρο 1 του Π.Π.Π. της Ε.Σ.Δ.Α., περιουσίας, στο μέτρο που θίγονται ήδη θεμελιω- μένα συνταξιοδοτικά δικαιώματα όσων έχουν αποχωρήσει από την υπηρε- σία, πριν από την έναρξη ισχύος του ν. 4387/2016 και, ως εκ τούτου έχουν γεγενημένη αξίωση για την καταβολή της σύνταξής τους, δεδομένου, μάλιτα, ότι δεν «προκύπτει με σαφήνεια ο σκοπός δημοσίου συμφέροντος που εξυπηρετεί, ώστε να είναι δυνατός ο έλεγχος κατ’ αρχήν του θεμιτού ή μη χαρακτήρα του επιδιωκόμενου σκοπού και ακολούθως της τήρησης μιας δίκαιης ισορροπίας μεταξύ του σκοπού αυτού και των δικαιωμάτων των συνταξιούχων»"
Ειδικά μισθολόγια
Αναφορικά δε με τις αλλαγές στα ειδικά μισθολόγια επισημαίνεται:
«Περαιτέρω, οι περικοπές αυτές δεν μπο- ρούν να δικαιολογηθούν ούτε εκ του λόγου ότι αποτελούν τμήμα ενός ευ- ρύτερου προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής που περιέχει δέσμη μέτρων για την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας και την εξυγίανση των δημοσίων οικονομικών, προϋπόθεση, η οποία αποτελεί αναγκαίο όχι όμως και επαρκή όρο για την συνταγματικότητα των εν λόγω περικοπών. Εξάλλου, ανεπιτυχώς επιχειρείται η στήριξη της συνταγματικότητας των μέτρων αφενός μεν στην μεγαλύτερη της αναμενόμενης ύφεση της ελληνικής οικο- νομίας, η οποία κατέστησε μεν επιβεβλημένη την λήψη νέων μέτρων, όχι όμως και αναγκαίως την εκ νέου περιστολή του μισθολογικού κόστους του Δημοσίου, αφετέρου δε στην αυξημένη αποτελεσματικότητα των εν λόγω μέτρων, η οποία, ωστόσο, δεν μπορεί να δικαιολογήσει την κατ` επανάληψη επιβάρυνση των ίδιων προσώπων Τέλος, η υπ` αριθ. 2Ο12/211/ΕΕ απόφαση του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ενώσεως της 13.3.2012, με την οποία προβλέφθηκε «μείωση κατά 12% κατά μέσο όρο των ειδικών μισθών του δημό- σιου τομέα για τους οποίους δεν ισχύει το νέο μισθολόγιο», εν πάση περιπτώσει δεν έχει την έννοια ότι απαλλάσσει τον εθνικό νομοθέτη, κατά την άσκηση της εθνικής δημοσιονομικής πολιτικής στο πλαίσιο εκπληρώσεως των διεθνών υποχρεώσεων της Χώρας, από την τήρηση των προαναφερομενων συνταγματικών διατάξεων και αρχών», βλ., σχετικώς, τις ανωτέρω αναφερόμενες αποφάσεις [ΣτΕ (Ολ) 4741/2014, ΣτΕ (Στ) 1198/2017, ΕλΣυν (Ολ) 7412/2015, ΣτΕ (Ολ) 2192/2014].
Υπό το φως των ανωτέρω, δημιουργείται προβληματισμός, ως προς το ε- άν με την προτεινόμενη αναμόρφωση των «ειδικών μισθολογίων» σε συν- δυασμό με την εκτίμηση, κατά την Έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους (άρθρο 75 παρ. 1 του Συντάγματος), για ετήσια αύξηση - δαπάνη, που «εκτιμάται στο ποσό των 36,2 εκατ. ευρώ, 83,5 εκατ. ευρώ, 77,5 εκατ. ευρώ, 78,5 εκατ. ευρώ και 76,1 εκατ. ευρώ, για τα έτη 2017, 2018, 2019, 2020 και 2021 αντίστοιχα», αλλά και του ότι, διά του άρθρου 155 του νομοσχεδίου, εξασφαλίζονται, κατ’ ελάχιστον, οι αποδοχές των λειτουργών ή υ- παλλήλων που δικαιούνταν την 31.12.2016, επιτυγχάνεται πλήρης και επαρκής προσαρμογή προς τις ανωτέρω δικαστικές αποφάσεις, την οποία επι- τάσσει η συνταγματική αρχή του κράτους δικαίου.
