Δύο αντίθετες κατευθύνσεις τραβούν έλληνες και ευρωπαίοι. Στην Ελλάδα οι τράπεζες θέλουν να φέρουν κεφάλαια, στην Ευρώπη και ειδικότερα στην Γερμανία οι τράπεζες και οι ασφαλιστικές ψάχνουν να βρουν τρόπους να κρατήσουν τα λεφτά τους εκτός τραπεζικών ιδρυμάτων. Τα μηδενικά έως και αρνητικά επιτόκια στις καταθέσεις των ασφαλιστικών έχουν δημιουργήσει ζημιές στις ευρωπαϊκές ασφαλιστικές οι οποίες ψάχνουν να βρουν τρόπους να καλύψουν τα αποθεματικά τους και να καταβάλλουν συντάξεις σε ορίζοντα πενταετίας. Το κόστος δε διαφύλαξης εκτός ΕΚΤ είναι πολύ υψηλό. Οπότε οι ασφαλιστικές αναζητούν τρόπους αποθησαύρισης εκτός συμβατικών καταφυγίων.
της Ελενας Ερμείδου
Αν το φαινόμενο συνεχιστεί, οι ασφαλιστικές θα χρειαστούν να προβούν σε νέες επενδύσεις προκειμένου να καλύψουν τα κεφαλαιακά τους αποθέματα και να φτάσουν στα επίπεδα προ του 2014, είτε να προβούν σε ανακεφαλαιοποιήσεις.
Οι ασφαλιστικές θα χρειαστεί να τοποθετηθούν σε υψηλότερου κινδύνου επενδυτικά προϊόντα ωστόσο η νέα κοινοτική Οδηγία Solvency II που τέθηκε σε εφαρμογή στις αρχές του 2016 δημιουργεί εμπόδια. Θεωρητικά σύμφωνα με σημερινή ανακοίνωση της Insurance Europe το Solvency II παρέχει μεγαλύτερη ευχέρεια στις ασφαλιστικές να επενδύσουν τα περιουσιακά τους στοιχεία με το καλύτερο δυνατό τρόπο προς όφελος των ασφαλισμένων τους, ωστόσο ανησυχίες έχουν κατακλύσει τους ασφαλιστές για τα μέτρα στάθμισης του κινδύνου σε σχέση με την μακροπρόθεσμη φύση των επενδύσεων τους. Με άλλα λόγια οι ασφαλιστές εκτιμούν ότι κεφαλαιακές απαιτήσεις ανάλογα με το κίνδυνο μπορεί να είναι υπερβολικές. Το γεγονός αυτό σημαίνει ότι οι ασφαλιστικές αδυνατούν να δώσουν μακροπρόθεσμες εγγυήσεις.
Το φαινόμενο των χαμηλών αποδόσεων επιδεινώθηκε λόγω του προγράμματος ποσοτικής πιστωτικής χαλάρωσης QE που εφαρμόζει η ΕΚΤ.
Ετσι, οι ασφαλιστικές αφήνουν πίσω την τακτική του να επενδύουν στην αγορά ομολόγων, κρατώντας τα χρήματα εκτός και αποθηκεύοντας μετρητά. Το παράδειγμα αυτό έχει ακολουθήσει και η πρώτη μεγαλύτερη αντασφαλιστική στο κόσμο, η Munich Re AG. Η Munich Re απέσυρε πρόσφατα από τραπεζικούς λογαριασμούς περί τα 20 εκατομμύρια ευρώ και προτίθεται να τα αυξήσει.
Χαρακτηριστική η δήλωση του οικονομικού διευθυντή Jörg Schneider: Ξεκινήσαμε να τεστάρουμε το εγχείρημα αυτό, βλέπουμε να δουλεύει χωρίς εμπόδια και κάτω από λογικό κόστος.
Ακόμα και οι μεμονωμένοι γερμανοί επενδυτές εγκαταλείπουν την ασφάλεια που παρέχουν τα αποταμιευτικά ιδρύματα και παρκάρουν τα χρήματα τους στα σπίτια, θεωρώντας τα, ασφαλή καταφύγια.
Για χρόνια οι γερμανοί επενδυτές αποταμίευαν στις τράπεζες παρά τα χαμηλά επιτόκια. Ο χρόνος αυτός παρήλθε, καθώς οι επενδυτές έχασαν την πίστη τους ως προς το σύστημα.
Χαρακτηριστική είναι η δήλωση γερμανού συνταξιούχου επενδυτή ο οποίος δηλώνει πως «δεν αξίζει να πληρώνει για να κρατάς τα χρήματα σου στην τράπεζα και στο τέλος και να φορολογείσαι και για αυτό».
Τα χαμηλά έως αρνητικά επιτόκια οδηγούν στην αγορά μεταλλικών κουτιών, των λεγόμενων κουμπαράδων δηλώνουν οι γερμανοί.
Πάντως, γεγονός είναι ότι ήδη πολλές τράπεζες αναθεωρούν τις στρατηγικές τους και καταργούν τις πρόσθετες χρεώσεις επί των συναλλαγών που είχαν επιβληθεί τα τελευταία χρόνια.
Το κόστος φύλαξης εκτός ΕΚΤ και στην Ελβετία είναι υψηλότερο των αρνητικών επιτοκίων, οπότε και η αναζήτηση αποθησαυρισμού εκτός των μέχρι τώρα συμβατικών καταφυγίων γίνεται ολοένα και πιο ελκυστικό.
