Μπορεί ο Ντόναλντ Τραμπ να έδωσε το "πράσινο φως" στον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν για να εισβάλει στη βόρεια Συρία, ουσιαστικά κατά των Κούρδων, και να μην επιβάλει στην Τουρκία κυρώσεις φέρνοντας απέναντί του το σύνολο του πολιτικού κόσμου των ΗΠΑ, όμως αυτή τη φορά η κατάσταση μπλέκεται ακόμη περισσότερο από την προηγούμενη στο Αφρίν.
Το Ιράν είναι αντίθετο σε οποιαδήποτε επέμβαση, η Ευρώπη επίσης ενώ η Ρωσία ουσιαστικά δεν έχει τοποθετηθεί, αν και βασικός της στόχος είναι να διατηρηθεί η ακεραιότητα των συριακών εδαφών υπό τον Άσαντ. Οι Κούρδοι που σήκωσαν το βάρος του πολέμου κατά του ISIS και ουσιαστικά μέχρι τη ρωσική επέμβαση κράτησαν τη Συριακά εδάφη του βορρά να μην πέσουν στους τζιχαντιστές, πλέον βρίσκονται αντιμέτωποι με τις τουρκικές δυνάμεις και με φυλές που μπορεί να διέμεναν στην συριακή επικράτεια όμως εκπαιδεύτηκαν και ελέγχονται από την Τουρκία.
Η αποχώρηση των Αμερικανών από συγκεκριμένα εδάφη ουσιαστικά υποχωρεί απέναντι στις δυνάμεις του Άσαντ και τους Ρώσους που έως τώρα δεν είχαν έρεισμα στις Κουρδικές περιοχές. Κατά την εισβολή των τουρκικών δυνάμεων στο Αφριν, όταν και πάλι οι ΗΠΑ έκαναν το χατήρι στον Ερντογάν συριακές πολιτοφυλακές έφεραν μετά από χρόνια τη συριακή σημαία στην περιοχή, κάνοντας ένα πρώτο βήμα προσέγγισης. Τώρα πάλι επιχειρείται προσέγγιση μετά τις δηλώσεις του Σύρου υπουργού εξωτερικών που κάλεσε τα "παιδιά της Συρίας" να ενταχθούν στη "μητέρα Συρία".
Κερδισμένοι με την αλλοπρόσαλλη πολιτική του Ντόναλντ Τραμπ και την επιθετικότητα της Τουρκίας στη Συρία είναι η Ρωσία και ο Άσαντ, και κατ΄ επέκταση το Ιράν. Ο ¨Ασαντ έχει τη μοναδική ευκαιρία να πάρει πίσω εδάφη που είχε χαμένα, αν και ποτέ δεν είχε τεθεί επίσημα θέμα ανεξαρτητοποίησης των Συριακών κουρδικών εδαφών, ενώ οι Ρώσοι θα εισέλθουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο σε "αμερικανικά" εδάφη και τουλάχιστον θα έχουν ένα ακόμη διαπραγματευτικό χαρτί για το μέλλον.
Η Τουρκία που μεθοδικά εδώ και πολλές δεκαετίες επιχειρεί να "καθαρίσει" τα εδάφη της από μη τουρκικούς πληθυσμού που ξεκίνησε το 1914 με τις γενοκτονίες των Ποντίων, των Ασυρίων και των Αρμενίων και των Ελλήνων της Μικράς Ασίας το 1922, συνεχίζει σήμερα με σύγχρονα μέσα κατά των Κούρδων. Έτσι τοποθετεί ως εμπροσθοφυλακή τον Ελεύθερο Συριακό Στρατό με απώτερο να πετύχει αυτό που διαμηνύει: μια εδαφική ζώνη στη Συρία που ουσιαστικά θα ελέγχεται από την ίδια και θα έχει απαλλαγεί από το Κουρδικό στοιχείο, ενώ παράλληλα θα ενισχύσει και την τουρκική οικονομία.
Η Άγκυρα έχει μελετήσει την κατάσταση, όμως τι θέμα είναι μέχρι πιο σημείο θα την αφήσουν να φτάσει κυρίως οι ΗΠΑ και η Ρωσία, ενώ σίγουρα θα επιχειρήσει με νέα οπλικά συστήματα που η ίδια κατασκευάζει όπως εξάλλου κάνει στη Λιβύη.
Η επαναφορά του ISIS
Μέσα στο πολεμικό κλίμα, ξαφνικά θυμήθηκαν όλοι ότι στις Κουρδικές περιοχές είναι φυλακισμένοι περισσότεροι από 5.000 (ενώ οι αριθμοί ανεβαίνουν έως και τις 20.000) μαχητές του ISIS με ευρωπαϊκά διαβατήρια, ο οποίοι σε περίπτωση μαζικής τουρκικής επίθεσης, πολλοί από αυτούς θα απελευθερωθούν και θα μεταβούν στην Ευρώπη.
