Η Πιλοτική δίκη για την επιστροφή-πλήρως ή μερικώς- του 13ου και 14ου μισθού που θα πραγματοποιήσει το Συμβούλιο της Επικρατείας στις 6 Ιουνίου, μπορεί να πυροδοτήσει μια δημοσιονομική «βόμβα» 4 δισ. ευρώ.
Αν η απόφαση είναι θετική, δικαιώνοντας έτσι την ΑΔΕΔΥ που προσέφυγε στο ΣτΕ, είναι εξαιρετικά πιθανό να προκαλέσει «τσουνάμι» αντίστοιχων αποφάσεων για τις αγωγές που έχουν καταθέσει χιλιάδες συνταξιούχοι και αφορούν την επιστροφή των δώρων (13η και 14η σύνταξη). Ηδη Πρωτοδικεία της χώρας έχουν δικαιώσει εκατοντάδες συνταξιούχους, ωστόσο η πιλοτική δίκη που θα διεξαχθεί στο ΣτΕ, θεωρείται βέβαιο ότι θα δώσει άλλη «ορμή» στην εκδίκαση και των υπόλοιπων υποθέσεων.
Η δαπάνη για την επιστροφή 13ου και 14ου μισθού σε περίπτωση δικαίωσης της ΑΔΕΔΥ από το ΣτΕ, υπολογίζεται στο 1,6 – 1,7 δισ.ε υρώ και συνολικά ανέρχεται κοντά στα 4 δισ., αν συνυπολογιστεί και η επιστροφή των δώρων στους συνταξιούχους που έχουν καταθέσει αγωγές.
Πρέπει, ωστόσο, να επισημανθεί το εξής εξόχως σημαντικό: η απόφαση του ΣτΕ μπορεί να λειτουργήσει δεσμευτικά ως προς την κυβέρνηση, μόνο εάν αποφασίσει ξεκάθαρα την ολική επαναφορά του 13ου και του 14ου μισθού και καθορίσει με ακρίβεια το ύψος τους.
Αν, για παράδειγμα, περάσει η λύση της καταβολής επιδόματος, τότε η επιβάρυνση για τα Δημόσια Ταμεία, υπολογίζεται ότι θα είναι αισθητά μικρότερη (350 – 400 εκατ. ευρώ
Επίσης, εφόσον προκριθεί η λύση της επαναφοράς των δύο μισθών, χωρίς ακριβή καθορισμό τους, τότε είναι στη διακριτική ευχέρεια της κυβέρνησης να ορίσει πλαφόν για το καταβληθέν ποσό αλλά και το πότε θα επανεκκινήσει η διαδικασία καταβολής.
Πρόσφατα το Ενιαίο Δίκτυο των Συνταξιούχων ανακοίνωσε ότι θα προσφύγει με τη σειρά του στο ΣτΕ για να επανέλθουν η 13η και η 14η σύνταξη στον ιδιωτικό τομέα, αλλά και στο Ελεγκτικό Συνέδριο για να συμβεί κάτι αντίστοιχο για το δημόσιο τομέα.
«Μπούμερανγκ» τα δημοσιονομικά επιτεύγματα
Αυτό που έχει σημασία και αποδεικνύεται από τις ενέργειες-πρωτοβουλίες των ΑΔΕΔΥ και συνταξιουχικών οργανώσεων είναι ότι οι συνδικαλιστικοί φορείς βγαίνουν μπροστά και διεκδικούν την επιστροφή παροχών που κόπηκαν την περίοδο των Μνημονίων, ορμώμενοι από την θετική εικόνα της οικονομίας και τον πρόσθετο δημοσιονομικό χώρο που συνεχώς διευρύνεται που επισφραγίζεται από τα μεγάλα πρωτογενή πλεονάσματα, λειτουργεί και… ανάποδα για την κυβέρνηση.
Οι πανηγυρισμοί της κυβέρνησης για τα δημοσιονομικά επιτεύγματα λειτουργούν και ως «αυτοπαγίδευση», καθώς δίνουν το κίνητρο και την επιχειρηματολογία για διεκδικήσεις-μέσω της δικαιοσύνης-. Τα δώρα καταργήθηκαν τη μνημονιακή περίοδο και η τότε κυβερνητική απόφαση κρίθηκε συνταγματική από το Συμβούλιο της Επικρατείας, καθώς αυτό αποδέχθηκε το επιχείρημα του ελληνικού δημοσίου, ό,τι δηλαδή συντρέχουν δημοσιονομικοί (εθνικοί λόγοι) για τις περικοπές.
