Η “ρευστοποίηση” είναι ο νέος όρος που μπήκε στο πολιτικό λεξιλόγιο και φαίνεται ότι θα βρίσκεται στην ημερήσια διάταξη των πολιτικών εξελίξεων τα επόμενα χρόνια. Ολοι την ξορκίζουν στο ΠΑΣΟΚ και στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά με τις ενέργειες και τις επιλογές τους σπρώχνουν την κεντροαριστερά προς αυτό το αναπόδραστο μέλλον.
Στον ΣΥΡΙΖΑ Κασσελάκης και εσωκομματική αντιπολίτευση κατηγορούν αλλήλους ότι οδηγούν το κόμμα σε “ρευστοποίηση” - δηλαδή σε διάχυση/εξαφάνιση μέσα σε ένα ευρύτερο κεντροαριστερό σχήμα.
Στο ΠΑΣΟΚ ο Νίκος Ανδρουλάκης καταγγέλλει αορίστως κάποια εξωθεσμικά παράκεντρα ότι απεργάζονται σενάρια “ρευστοποίησης” του κόμματος του. Κατηγορεί μάλιστα εμμέσως εσωκομματικούς αντιπάλους του ότι υπηρετούν αυτά τα σχέδια, στο όνομα της σύγκλισης των δυνάμεων της κεντροαριστεράς και της συγκρότησης ενιαίου ισχυρού πόλου.
Προς το παρόν φαίνεται ότι οι ηγεσίες των δύο κομμάτων “μάχονται ανεμόμυλους” - πολεμούν φανταστικούς εχθρούς. Θέμα συνεργασίας ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ δεν υπάρχει. Ακόμη κι όσοι θα την ήθελαν, την βλέπουν ως μακρινή προοπτική, απότοκο διεργασιών και εξελίξεων μέσα στα δύο κόμματα και στον ευρύτερο πολιτικό χώρο.
Πολύ περισσότερο δεν υφίσταται θέμα συνένωσης και δημιουργίας νέου ενιαίου πολιτικού φορέα, μέσα στον οποίο θα “διαχυθούν” το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ομως οι συνθήκες αλλάζουν γρήγορα, οι ιδέες ωριμάζουν, πρόσωπα έρχονται και παρέρχονται στις ηγεσίες των κομμάτων. Ολα είναι ανοιχτά ως προοπτική σε βάθος χρόνου. Και στα κομματικά επιτελεία ξέρουν ότι δεν μπορούν να αποτρέψουν αυτό που έρχεται ως ιστορική ανάγκη. Το μόνο που καταφέρνουν είναι να καθυστερήσουν τις εξελίξεις.
Στην πραγματικότητα οι κομματικές ηγεσίες στο χώρο της κεντροαριστεράς δίνουν τώρα μάχη πολιτικής επιβίωσης και οι επιλογές τους υπαγορεύονται από το ένστικτο της αυτοσυντήρησης.
Στον ΣΥΡΙΖΑ, ο Στέφανος Κασσελάκης και οι συν αυτώ μόλις απέκτησαν τον έλεγχο ενός μεγάλου κόμματος – και δεν θέλουν επ' ουδενί να το χάσουν. Επιδιώκουν άνοιγμα προς τον κεντρώο-κεντροαριστερό χώρο και συνεργασίες που θα τους έφερναν κοντά σε εκλογικούς στόχους και στο κατώφλι της εξουσίας. Χωρίς όμως να απεμπολήσουν τον ηγετικό ρόλο που -υποτίθεται ότι - έχουν ως αξιωματική αντιπολίτευση.
Το ίδιο ακριβώς επιδιώκουν και οι αντίπαλοι τους μέσα στο κόμμα, που ελπίζουν ότι σε μιά ανασύνθεση του κεντροαριστερού χώρου θα μπορέσουν να βρεθούν πάλι “στον αφρό”.
Στο ΠΑΣΟΚ η πληθώρα υποψηφίων χωρίς διακριτό πολιτικό στίγμα και η απουσία μέχρι τώρα διαλόγου επί προτάσεων και απόψεων, συσκοτίζει τα πράγματα.
Αγώνα πολιτικής επιβίωσης δίνουν ο Νίκος Χριστοδουλάκης και ο μηχανισμός του παλιού ΠΑΣΟΚ. Φαίνεται να υπερτερούν αυτή τη στιγμή, αλλά οι μάχες χαρακωμάτων θα συνεχιστούν μέχρι τις 6 Οκτωβρίου και οι τόνοι θα ανεβούν, καθώς πολλοί υποψήφιοι διεκδικούν ζωτικό χώρο, προσπαθώντας να εγγράψουν υποθήκες για το μέλλον
Το αποτέλεσμα των εσωκομματικών εκλογών στο ΠΑΣΟΚ εκτιμάται ότι θα αποτελέσει σημαντική παράμετρο εξελίξεων στο χώρο της κεντροαριστεράς. Ανάλογα με το πρόσωπο που θα αναδειχθεί στην προεδρία του κινήματος, μπορεί να επιταχυνθούν ή να καθυστερήσουν και να “λοξοδρομήσουν” οι διαδικασίες ανασύνθεσης της κεντροαριστεράς.
Εν πάση περιπτώσει οι διεργασίες θα συνεχιστούν, με απώτερο στόχο τη συγκρότηση του “αριστερού πόλου” που είναι αναγκαίος για την αποκατάσταση του διπολικού-δικομματικού συστήματος. Η “ρευστοποίηση”που όλοι τώρα αφορίζουν, είναι απλώς θέμα χρόνου και συγκυριών
