Πολλά κράτη - μέλη της ΕΕ έχουν δημοφιλείς αντι-ευρωπαϊστές πολιτικούς που κάνουν χρήση της ανελεύθερης ρητορικής, αλλά κανένα από αυτά δεν είχε ηγέτες των οποίων οι πολιτικές να συγκρούονται τόσο απόλυτα με τις ευρωπαϊκές αρχές όπως ο Όρμπαν.
Την Κυριακή ο Βίκτορ Όρμπαν εμφανίστηκε με αέρα νικητή, κάνοντας λόγο για «καταπληκτικό αποτέλεσμα» μπροστά σε υποστηρικτές του κυβερνώντος κόμματος Fidesz. Όπως δήλωσε , «η πρόταση της ΕΕ είναι να επιτρέψει την είσοδο μεταναστών, να τους κατανείμει στα κράτη-μέλη και οι Βρυξέλλες να αποφασίσουν για την κατανομή αυτή. Οι Ούγγροι σήμερα εξέτασαν αυτήν την πρόταση και την απέρριψαν. Αποφάσισαν ότι μόνο εμείς, οι Ούγγροι, μπορούμε να αποφασίσουμε με ποιον θέλουμε να συμβιώσουμε».
Στην πραγματικότητα, η δήλωση αυτή είναι μία συνέχεια στην ανελεύθερη πολιτική που εφαρμίζει ο ούγγρος πολιτικός. Το πακέτο συνταγματικών τροποποιήσεων που η κυβέρνηση Όρμπαν προώθησε μέσα στο 2013 περιλάμβανε τροποποιήσεις που μείωναν τις εξουσίες του Συνταγματικού αφήνοντας το Fidesz -το κυβερνών κόμμα-ελεύθερο να περνάει όλα τα μέτρα που το εξυπηρετούν. Τα μέτρα ήταν αρκετά αντιδημοκρατικά και αυτό είχε ως συνέπεια η Ευρωπαϊκή Επιτροπή να εκφράσει δημοσίως τις «σοβαρές ανησυχίες» της για την «συμβατότητα … με την νομοθεσία της ΕΕ και με την αρχή του κράτους δικαίου».
Ο πρωθυπουργός δεν έχει περιορίσει τις αντιδημοκρατικές προσπάθειές του στο δικαστικό σύστημα. Έχει επίσης εργαστεί για να περιορίσει την ελευθερία της έκφρασης, επιβάλλοντας επαχθείς κανονισμούς στα μέσα μαζικής ενημέρωσης που επικρίνουν την κυβέρνησή του, και υποστηρίζοντας τα φιλικά ΜΜΕ με διαφήμιση χρηματοδοτούμενη από το κράτος. Φέτος, το Freedom House βαθμολόγησε τα ουγγρικά ΜΜΕ ως μόνο «εν μέρει ελεύθερα» στην ετήσια αξιολόγησή του για την ελευθερία του Τύπου σε όλο τον κόσμο.
Ο Ορμπαν υπήρξε σαφής σχετικά με τον ενθουσιασμό του για την ανελευθερία. «Δεν νομίζω ότι η ένταξη [της Ουγγαρίας] στην Ευρωπαϊκή Ένωση μας αποκλείει από την οικοδόμηση ενός ανελεύθερου (illiberal) νέου κράτους βασισμένου σε εθνικά θεμέλια», είπε ο Orban το 2014, δείχνοντας την Κίνα, την Ρωσία και την Τουρκία ως κράτη προς έπαινο, ακόμη και ως παράδειγμα προς μίμηση. Και απάντησε στις καταγγελίες των φιλελευθέρων με αντι-ευρωπαϊκή ρητορική, υποστηρίζοντας το 2012, για παράδειγμα, ότι η Ουγγαρία «δεν θα ζει σύμφωνα με τις εντολές των ξένων δυνάμεων» ούτε θα είναι μια «αποικία».
