Η θεσμική υποβάθμιση της Τουρκίας δεν είναι μια πρόσφατη υπόθεση. Ξεκίνησε πολύ πριν τις προδήλως αδέξιες και πολωτικές αντιδράσεις τού Ερντογάν στις διαδηλώσεις τού καλοκαιριού τού 2013 για το πάρκο Gezi και με την έρευνα για διαφθορά τον χειμώνα τού 2013. Η βίαιη καταστολή των μέσων ενημέρωσης, δεν είναι παρά ένας κρίκος σε μία συνεχή διαδικασία καταστολής.
Από τότε που το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης του Ερντογάν (ΑΚΡ) ανήλθε στην εξουσία το 2003, η διακριτική ευχέρεια της εκτελεστικής εξουσίας έχει παρεισφρήσει στην διαδικασία ανάθεσης δημοσίων συμβάσεων, με αποτέλεσμα οι ιδιοκτήτες των μέσων ενημέρωσης να συγκρατούν την κριτική τους για την κυβέρνηση φοβούμενες ότι θα χάσουν προσοδοφόρες συμβάσεις για τις επιχειρήσεις τους. Και όταν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης μίλησαν ανοιχτά, η κυβέρνηση κατέφυγε σε αυθαίρετες φορολογικές κυρώσεις, όπως για παράδειγμα το τεράστιο πρόστιμο που επέβαλλε το 2009 στην Dogan Holding , την εκδότρια εταιρεία τής κορυφαίας ανεξάρτητης ημερήσιας εφημερίδας, Χουριέτ. Και η κυβέρνηση Ερντογάν υπήρξε ηγέτις στην φυλάκιση δημοσιογράφων. Μεταξύ 2007 και 2011, η παγκόσμια κατάταξη της Τουρκίας όσον αφορά την ελευθερία τού Τύπου έπεσε από την 101η στην 148η θέση ανάμεσα σε περίπου 180 χώρες. Από τότε, έχει πέσει άλλες έξι θέσεις.
Το τουρκικό δικαστικό σώμα δεν ήταν ποτέ πλήρως ανεξάρτητο. Όταν το ΑΚΡ ανέλαβε την εξουσία το 2003, το κόμμα δεν είχε δικά του στελέχη για να αντικαταστήσει τις κοσμικές ομάδες που είχαν κυριαρχήσει στην γραφειοκρατία και στο δικαστικό σώμα. Έτσι, ο Ερντογάν βασίστηκε στο κίνημα Γκιουλέν, το οποίο ήταν πάρα πολύ πρόθυμο να συνεργαστεί, αφού είχε ακολουθήσει μια μακροπρόθεσμη στρατηγική τοποθέτησης συμπαθούντων του στον κρατικό μηχανισμό. Η γκιουλενιστική αστυνομία και το δικαστικό σώμα, που στα τελευταία χρόνια τής τελευταίας δεκαετίας ενεργοποίησαν τις διαβόητες αντι-στρατιωτικές (Εργκένεκον και Balyoz) και αντι-κουρδικές (KCK) δικαστικές υποθέσεις, απολάμβαναν ελευθερία δράσης ως την στιγμή που ο Ερντογάν αποφάσισε να χωρίσει τον δρόμο του από το κίνημα. Οποιοσδήποτε εξέταζε αυτές τις πολιτικές δίκες, ακόμα και στα πρώτα τους στάδια , δεν θα είχε καμία ψευδαίσθηση ότι είχαν οποιαδήποτε σχέση με το κράτος δικαίου. Μεταξύ 2007 και 2011, η παγκόσμια κατάταξη της Τουρκίας για την δικαστική ανεξαρτησία έπεσε από την 56η θέση στην 83η ανάμεσα σε περίπου 140 χώρες, και θα πέσει επιπλέον δύο θέσεις το 2014.
Μαζί με την επιδείνωση της ελευθερίας τού Τύπου και της ανεξαρτησίας τής δικαιοσύνης, το τουρκικό κράτος αύξησε κατακόρυφα τις φυλακίσεις υπό το ΑΚΡ: Σύμφωνα με τα στοιχεία τού υπουργείου Δικαιοσύνης, στα πρώτα δέκα χρόνια τής εξουσίας τού ΑΚΡ, ο πληθυσμός των φυλακισμένων στην Τουρκία διπλασιάστηκε. . Ένα σημαντικό μέρος τής αύξησης οφείλεται στους πολίτες που κρατούνται με βάση τους αντιτρομοκρατικούς νόμους που τροποποίησε το ΑΚΡ.
Επιπλέον, το καθεστώς Ερντογάν υποστηρίζεται από ένα μεγάλο παρεοκρατικό δίκτυο, που τρέφεται από την κρατική γενναιοδωρία και τις αθέμιτες επιχειρηματικές ευκαιρίες. Η τραγωδία στο Soma , στην οποία έχασαν την ζωή τους301 ανθρακωρύχοι, άνοιξε ένα καταστροφικό παράθυρο στο οικονομικό μοντέλο τού ΑΚΡ, το οποίο βασίζεται σε εργαζόμενους που διαφέρουν ελάχιστα από δούλους και σε άκρως αμφιλεγόμενες πρακτικές που αφορούν σε ιδιοκτήτες επιχειρήσεων και κρατικούς αξιωματούχους.
Πηγή: premium.paratiris
