Στις αναπτυγμένες χώρες οι διατροφικές συνήθειες αλλάζουν και η κατανάλωση κρέατος μειώνεται την τελευταία δεκαετία, αφού έφθασε σε εξαιρετικά υψηλά επίπεδα. Η αντίστροφη τάση παρατηρείται στις αναπτυσσόμενες χώρες, όπου η αυξανόμενη κατανάλωση κρέατος αντιστοιχεί στη βελτίωση των βιοτικών συνθηκών και στην α΄θξηση των εισοδημάτων μεγάλου μέρους του πληθυσμού.
Αυξητική τάση παρουσιάζουν η συνολική παγκόσμια ζήτηση και η κατανάλωση προϊόντων ζωικής παραγωγής - και κυρίως κρέατος βοοειδών και αιγοπροβάτων.
Αυτό έχει τεράστια επίδραση στην εξέλιξη επιμέρους οικονομιών, σε επιχειρηματικές δραστηριότητες, στις χρήσεις γής και τελικά στο περιβάλλον.
Σύμφωνα με στοιχεία του Οργανισμού Τροφίμων και Γεωργίας (FAO) του ΟΗΕ, το 2012 παρήχθησαν περισσότεροι από 300 εκατομμύρια τόνοι κρέατος. Η μέση κατά κεφαλήν κατανάλωση ανέρχεται παγκοσμίως στα 42,5 κιλά το χρόνο. Μπορεί να υπάρχουν ακόμη σημαντικές διαφορές μεταξύ φτωχών και πλούσιων χωρών, ωστόσο οι φτωχότερες ανακάμπτουν σημαντικά σε αυτό το πεδίο.
Σύμφωνα με τον FAO, το 2006 ένας μέσος κάτοικος αναπτυσσόμενης χώρας κατανάλωσε 30,7 κιλά κρέας. Εξι χρόνια αργότερα, η μέση κατανάλωση αυξήθηκε σε 32,7 κιλά. Πρόκειται για μια αύξηση της τάξης του 7 %.
Στις βιομηχανικές χώρες αντίθετα, η κατανάλωση κρέατος μειώθηκε το ίδιο διάστημα από τα 81 στα 79 κιλά ανά άτομο. Στην ΕΕ ο ετήσιος μέσος όρος ανέρχεται στα 93 κιλά, ενώ όπως υπολογίζεται, το 20 % εξ αυτών καταλήγει στα σκουπίδια.
Ας σημειωθεί ότι η παραγωγή ενός κιλού χοιρινού κρέατος απαιτεί 10.000 λίτρα νερού ενώ του βοδινού κρέατος 15.000 λίτρα. Την ίδια ώρα περισσότεροι από 1,1 δισ. άνθρωποι δεν έχουν πρόσβαση σε καθαρό πόσιμο νερό.
Σε πολλές χώρες γίνεται συστηματική και μαζική αποψίλωση των δασών για να δημιουργηθούν βοσκοτόπια και να απελευθερωθούν εκτάσεις για την παραγωγή ζωοτροφών. Το ένα τρίτο των αγροτικών εκτάσεων σε όλο τον κόσμο μάλιστα αξιοποιείται για την παραγωγή ζωοτροφών.
Η παραγωγή του κρέατος όμως επιβαρύνει σημαντικά και τις βιομηχανικές χώρες: Πολλά είδη χλωρίδας απειλούνται με εξαφάνιση, τα ύδατα υφίστανται ρύπανση από τη χρήση λιπασμάτων και παρασιτοκτόνων ενώ σε μεγάλους στάβλους γίνεται μαζική χρήση αντιβιοτικών.
