Η εκλογική άνοδος της Ακροδεξιάς στην Ευρώπη, οι κοινωνικές εκφάνσεις της στο δημόσιο λόγο και την κοινωνική πρακτική, οι στρατηγικές αντιμετώπισής της σε κοινωνικό και θεσμικό επίπεδο, καθώς και η θέση της Αριστεράς απέναντι στο φαινόμενο συζητήθηκαν σε εκδήλωση με τίτλο Ακρο(δεξιό)τητες: Τι μπορεί και τι επιδιώκει η ακροδεξιά στην Ευρώπη και την Ελλάδα; που συνδιοργάνωσαν το Ινστιτούτο Εναλλακτικών Πολιτικών ΕΝΑ, το Ινστιτούτο Νίκος Πουλαντζάς και το Ίδρυμα Ρόζα Λούξεμπουργκ (Παράρτημα Αθήνας).
«Ο νεοφιλελευθερισμός απέτυχε. Αυτής της μορφής ο καπιταλισμός χρειάζεται ανοιχτά σύνορα, ενιαίες αγορές. Οδήγησε σε δομική ανεργία, σε τεράστια αύξηση των ανισοτήτων και σε κάποια απονομιμοποίηση –ένα μερικό τέλος– του μεταπολεμικού κοινωνικού κράτους», υπογράμμισε ο καθηγητής του Πανεπιστημίου του Λονδίνου και βουλευτής Α΄ Πειραιά του ΣΥΡΙΖΑ Κώστας Δουζίνας.
«Βρισκόμαστε στο μεταίχμιο, σε μια πιθανή μετάβαση από αυτό που ονομάστηκε “νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση” σε μια νέα εποχή.
Σε αυτό το σημείο ο εθνικισμός, ο ρατσισμός και ο ευρωσκεπτικισμός είναι η δυστοπική ιδεολογία, μία αρνητική ουτοπία. Αυτή ακριβώς είναι η ιδεολογία της παρακμής του νεοφιλελευθερισμού. Και αυτό το όραμα, αυτή η δυστοπία, φαίνεται δυστυχώς να συνεπαίρνει μεγάλα κομμάτια των πληθυσμών στην Ευρώπη».
Όπως τόνισε ο Κ. Δουζίνας, υποχρέωση της Αριστεράς στην Ευρώπη αλλά και στην Ελλάδα είναι να κατανοήσει τη σημασία που έχει η αίσθηση ανασφάλειας και να δημιουργήσει το εναλλακτικό, πραγματικό όραμα για τους λαούς.
«Αυτό που συμβαίνει στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης, στη χώρα μας αλλά και στις Ηνωμένες Πολιτείες δεν είναι η αιφνίδια ανάδυση ακροδεξιών κομματικών σχηματισμών», υποστήριξε ο δημοσιογράφος της Εφημερίδας των Συντακτών Δημήτρης Ψαρράς. «Η τελευταία είναι αποτέλεσμα μιας βαθύτερης διεργασίας, της δεξιόστροφης ριζοσπαστικοποίησης ενός μεγάλου τμήματος της εκλογικής πελατείας των συντηρητικών κομμάτων. Αυτός είναι ο λόγος που εμφανίστηκαν φαινόμενα αλληλοτροφοδοτούμενα, όπως του Τραμπ ή του Brexit.
Το βάρος πέφτει λοιπόν στην Αριστερά και στη Σοσιαλδημοκρατία. Δεν αρκεί πλέον η επίκληση των ανθρώπινων δικαιωμάτων ή η υπεράσπιση της πολιτικής ορθότητας, με τους όρους της προοδευτικής Ευρώπης του ’80. Είμαστε υποχρεωμένοι να αναμετρηθούμε με την απειλή μιας νέας σκοτεινής εποχής» επισήμανε ο Δ. Ψαρράς.
«Τι συμβαίνει όταν τα πολιτικά πρόσωπα επιδίδονται σε μισαλλόδοξες επιθέσεις;», αναρωτήθηκε η δικηγόρος και παρατηρήτρια στο Golden Dawn Watch Στεύη Κίτσου. «Με άλλα λόγια, τι συμβαίνει όταν πολιτικοποιείται ο ρατσιστικός λόγος; Καθώς ο φορέας του λόγου έχει ασυλία για κάθε εκφορά πολιτικού λόγου, όποια κι αν είναι αυτή, την ίδια “ασυλία” μετέρχεται αντίστοιχα και ο κακοποιητικός λόγος που χρησιμοποιεί».
«Όσο περισσότερο η Αριστερά –και εν γένει τα κόμματα του λεγόμενου συνταγματικού τόξου– κουνούν το δάχτυλο στους “αδαείς”, τους “φασίστες”, τους “λούμπεν”, τόσο η πόλωση οξύνεται, και η ακροδεξιά ρητορική, με όλες τις αποχρώσεις του λαϊκισμού, ενδυναμώνεται», υποστήριξε η Στ. Κίτσου.
