Με την ανακήρυξη της μετατροπής της Αγιάς Σοφιάς σε τζαμί, δόθηκε το έναυσμα στο εσωτερικό της χώρας για εμπάργκο στα τουρκικά προϊόντα, μια τακτική που έρχεται να καλύψει αδυναμίες της εξωτερικής πολιτικής και στην Ελλάδα χρησιμοποιείται ανεπιτυχώς από τη δεκαετία του 1990, με αφορμή, τότε, το Σκοπιανό ζήτημα.
Αυτή τη φορά, το «κίνημα» του εμπάργκο δεν έμεινε μόνο στους επαγγελματίες «επαναστάτες» των κοινωνικών δικτύων, αλλά εκφράζεται και από επικεφαλής επιχειρηματικών φορέων. Σε κάθε περίπτωση, όταν η εξωτερική πολιτική υποκαθίσταται από κινήματα τύπου εμπάργκο και συλλαλητήρια, κάτι δεν πάει καλά.
Η μετατροπή της Αγιάς Σοφιάς σε τζαμί, ασφαλώς και έπληξε καίρια το συναίσθημα των Ελλήνων, αλλά είναι ένα ζήτημα, που δεν λύνεται με εμπάργκο στα τουρκικά προϊόντα, καθώς η οικονομία έχει τους δικούς της κανόνες.
Στα προηγούμενα χρόνια, οι προκλήσεις της Άγκυρας ήταν συνεχείς και κλιμακούμενες, με παραβιάσεις στο Αιγαίο, αμφισβήτηση ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, χάραξη ΑΟΖ με τη Λιβύη κ.λπ., αλλά την ίδια περίοδο, το διμερές εμπόρριο των δύο χωρών αυξήθηκε αισθητά.
Ο Έλληνας εξαγωγέας, για να διακόψει τις πωλήσεις του προς τη γείτονα χώρα, για εθνικούς λόγους, θα πρέπει να βρει άλλες αγορές, που θα απορροφήσουν τα αγαθά που παράγει, πράγμα που δεν είναι εύκολο. Το ίδιο ισχύει και για τον Τούρκο επιχειρηματία.
Άλλωστε, τα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής, δείχνουν ότι μια διακοπή των εμπορικών σχέσεων με την Τουρκία, περισσότερο θα πλήξει την Ελλάδα, παρά τη γειτονική χώρα! Αν οι Έλληνες σταματήσουν να αγοράζουν τουρκικά προϊόντα και οι Τούρκοι δεν αγοράζουν ελληνικά, περισσότερο ζημιωμένοι θα βγουν οι Έλληνες παραγωγοί και εργαζόμενοι.
Τα επίσημα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ δείχνουν ότι η Τουρκία το 2019 ήταν η τρίτη χώρα υποδοχής των ελληνικών εξαγωγών, έχοντας υποσκελίσει την Κύπρο, ενώ είναι πολύ μπροστά από την πέμπτη Γαλλία.
Στην λίστα των χωρών υποδοχής των ελληνικών εξαγωγών, πρώτη είναι η Ιταλία προς την οποία οι ελληνικές εξαγωγές, το 2029, ανήλθαν σε 3,63 δισ. ευρώ, δεύτερη είναι η Γερμανία με 2,25 δισ. ευρώ, και τρίτη η Τουρκία που απορρόφησε ελληνικά προϊόντα αξίας 1,97 δισ. ευρώ. Έπεται η Κύπρος με 1,9 δισ. ευρώ, και ακολουθεί μακράν η Γαλλία προς την οποία κατευθύνθηκαν ελληνικά προϊόντα αξίας 1,18 δισ. ευρώ.
Οι εξαγωγές προς την Τουρκία, καλύπτουν το 5,9% του συνόλου των ελληνικών εξαγωγών, ένα μέγεθος καθόλου ευκαταφρόνητο. Επίσης, σε ότι αφορά στο ισοζύγιο με την Τουρκία, αυτό ήταν, έστω και οριακά, θετικό υπέρ της Ελλάδας το 2019, αλλά έχει τη σημασία του, δεδομένου η Τουρκία είναι μια χώρα με 80 εκατ. κατοίκους.
Πιο συγκεκριμένα, οι εισαγωγές από την Τουρκία στην Ελλάδα, ήταν 1,94 δισ. ευρώ το 2019, που σημαίνει ότι το εμπορικό ισοζύγιο είναι πλεονασματικό υπέρ της χώρας μας κατά 30,2 εκατ. ευρώ.
Στο πεντάμηνο Ιανουαρίου – Μαΐου του 2020, ο όγκος του διμερούς εμπορίου μειώθηκε σημαντικά, λόγω και του κορονοϊού.
Η αξία των ελληνικών εξαγωγών μειώθηκε κατά 18,2% και διαμορφώθηκε σε 469,1 εκατ. ευρώ (από 573,2 εκατ. ευρώ πέρυσι την ίδια περίοδο), ενώ η αξία των εισαγωγών από την Τουρκία, μειώθηκε κατά 27,4% και διαμορφώθηκε σε 476,1 εκατ. ευρώ (από 655,7 εκ. ευρώ, πέρυσι), που σημαίνει ότι το ισοζύγιο είναι πλεονασματικό για την Τουρκία κατά 7 εκατ. ευρώ.
Σε περίπτωση εμπάργκο ή παγώματος των εμπορικών και οικονομικών συναλλαγών, οι πρώτες που θα πληγούν θα είναι οι ελληνικές επιχειρήσεις (και οι εργαζόμενοι σε αυτές), που εξάγουν προϊόντα αξίας 2 δισ. ευρώ, προς τη γειτονική χώρα. Και μάλιστα σε αυτήν περίοδο που διανύουμε την αβεβαιότητα λόγω του κορονοϊού, είναι εξαιρετικά δύσκολο, ο Έλληνας επιχειρηματίας που εξάγει προϊόντα στην Τουρκία προϊόντα, να βρει άλλες αγορές.
Πρέπει να σημειωθεί ότι η συνολική αξία των οικονομικών σχέσεων με την Τουρκία είναι αισθητά μεγαλύτερη από την αξία των εμπορικών ανταλλαγών, εάν προστεθούν ο τουρισμός μεταξύ των δύο χωρών, οι επισκευές πλοίων κ.λπ.
