Το «πείραμα» Ευρώπη φαίνεται ότι ήδη βρίσκεται στην πιο κρίσιμη καμπή του. Η περίπτωση της Βρετανίας ουσιαστικά σηματοδοτεί την νέα εποχή για την γηραιά Ήπειρο. Μέχρι σήμερα, η Ευρώπη εμφανίζονταν περίπου ως «Ιθάκη», για εκείνους που την έβλεπαν απέξω και ως «νησίδας σταθερότητας» για όσους είχαν βρει ασφαλές αγκυροβόλι σε αυτήν. Φυσικά, υπήρχαν και φωνές αμφισβήτησης αλλά αυτές χάνονταν μπρός στο κλίμα της σχεδόν απόλυτης αποδοχής της «ενιαίας γειτονιάς». Η κρίση του ευρώ αρχικά και το προσφυγικό στην συνέχεια ουσιαστικά απέδειξε ότι τελικά μόνο «ενιαία» δεν είναι η γειτονιά.
Όπως σε όλες τις «γειτονιές» έτσι και σε αυτή συνυπάρχουν τα «χαμόσπιτα» και οι «επαύλεις» . Όπως σε όλες τις γειτονιές, οι ένοικοι των «ρετιρέ» αντιμετωπίζουν με υπεροψία τους ενοίκους των «κάτω ορόφων». Και απλώς διατηρώντας αναγκαστικά τα προσχήματα συνυπάρχουν, έχοντας πάντα κατά νου ότι με την πρώτη ευκαιρία θα πρέπει να ξεκαθαρίσουν τους λογαριασμούς. Και η περίπτωση της Βρετανίας έδειξε ότι τελικά οι αρχές της γειτονιάς όχι μόνο απέτυχαν να γεφυρώσουν το χάσμα ώστε να υπάρξει μία αρμονική συνύπαρξη αλλά αντίθετα κάθε μέρα η αντιπαλότητα και η δυσφορία διογκώνονται. Για αυτό θα πρέπει να θεωρείται σχεδόν σίγουρο ότι πολύ σύντομα θα υπάρξουν και άλλες...Βρετανίες , αφού οι διαχειριστές αποδείχθηκαν τραγικά ανεπαρκείς στο να διασφαλίσουν τουλάχιστον την ανοχή.
Αν δεί κανείς το πολιτικό χάρτη της Ευρώπης σίγουρα αντιλαμβάνεται τα μελλούμενα. Σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες, μεταξύ των οποίων η Φινλανδία, η Ουγγαρία, η Λετονία, η Λιθουανία, η Νορβηγία και η Ελβετία, δεξιά κόμματα έχουν πάρει τα ηνία της κυβέρνησης. Και ακόμη και εκεί που οι δεξιοί λαϊκιστές δεν έχουν αποκτήσει δύναμη, ομάδες όπως το UKIP της Βρετανίας, το γαλλικό Εθνικό Μέτωπο, και το γερμανικό Alternative für Deutschland (Ενναλλακτική για την Γερμανία) απολαμβάνουν ρεκόρ δημοτικότητας.
Αλλά δεν είναι μόνο εκεί. Η άνοδος του αυστριακού Κόμματος της Ελευθερίας ταιριάζει, κατά κάποιο τρόπο, με την ευρύτερη τάση του αυξανόμενου λαϊκισμού της δεξιάς στην Ευρώπη, ο οποίος φούντωσε σε μεγάλο βαθμό από την εισροή προσφύγων στην ήπειρο. Αλλά οι ακριβείς ρίζες, και μερικές φορές τα μηνύματα, αυτών των ακροδεξιών κομμάτων είναι εντελώς διαφορετικά. Το πολωνικό κόμμα Νόμος και Δικαιοσύνη, για παράδειγμα, εμφανίστηκε στις αρχές της δεκαετίας του 2000, δύο δεκαετίες μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, κατά την αρχική έκρηξη του δεξιού εθνικισμού στην κεντρική Ευρώπη που ενίσχυσε επίσης το κίνημα Fidesz του Βίκτορ Όρμπαν στην Ουγγαρία κατά τα τέλη της δεκαετίας του 1990 και στις αρχές της δεκαετίας του 2000. Το κόμμα «Εναλλακτική για την Γερμανία», εν τω μεταξύ, προέκυψε τα τελευταία χρόνια ως ένα κόμμα ενάντιο στο ευρώ και στους μετανάστες. Και το δανέζικο Λαϊκό Κόμμα και το ολλανδικό Κόμμα για την Ελευθερία διακηρύσσουν ότι η απρόσκοπτη μετανάστευση θα καταστρέψει το γενναιόδωρο κράτος πρόνοιας.
Το σίγουρο είναι ότι όλα αυτά τα φαινόμενα δεν είναι παρά απόρροια της αποτυχίας των "καθιερωμένων"κομμάτων να αντιμετωπίσουν την οικονομική κρίση με ένα τρόπο που να "γεφυρώνει" τα συμφέροντα δύο αντίπαλων πλευρών: του ισχυρού και του αδύνατου. Στην πραγματικότητα όλοι οι χειρισμοί που έγιναν για να αντιμετωπιστεί η κρίση χρέους στον ευρωπαϊκό Νότο δημιούργησαν δεκάδες εκατομμύρια απορημένων και εξοργισμένων Ευρωπαίων. Στον Νότο εξοργίστηκαν καθώς θεώρησαν ότι σε κάθε περίπτωση η πηγή των προβλημάτων τους θα πρέπει να αναζητηθεί στα πλεονασματικά ισοζύγια του Βορρά και τις κινήσεις για τις προστασία των πιστωτικών ιδρυμάτων του. Στον Βορρά εξοργίστηκαν πάλι καθώς θεωρούν ότι οι νότιοι γείτονες τους ζούν απο τα ...χρήματα τους και σε κάθε περίπτωση αυτή η συναλλαγή είναι μία προβληματική σχέση η οποία λειτουργεί σε βάρος τους. Και φυσικά,όταν ηλθαν οι πρόσφυγές η "βαβελ" έγινε ακόμα πιο χαοτική καθώς οι μεν σήκωναν το βάρος και οι δε θεωρούσαν το βάρος ώς δίκαιη ανταμοιβή για την ..."βοήθεια" που παρείχαν.
Και όλα δείχνουν ότι το πρόβλημα όχι μόνο δεν πρόκειται να αμβλυνθεί τα επόμενα χρόνια αλλά θα οξυνθεί ακόμα περισσότερο καθώς η διαδικασία και η λογική που βασίζει την διαχείριση της Ευρώπης έχει φθάσει πλέον στα όρια της.
Πηγή: premium.paratiritis.gr
