Μιλώντας στα «ΝΕΑ» ηια την κατάστασή της η Ιωάννα Παλιοσπύρου εξομολογείται τα συναισθήματά της: Από την πρώτη στιγμή οι γιατροί μου έλεγαν πως δεν πρόκειται για αγώνα 100 μέτρων αλλά για μαραθώνιο. Η αποκατάσταση είναι ένας αγώνας μακρύς που πρέπει να βρίσκω συνεχώς αντοχές για να τερματίσω. Κάποια στιγμή μαθαίνεις αναγκαστικά να ζεις με τον πόνο. Από την ημέρα της απόπειρας δολοφονίας προσπαθώ να είμαι συγκεντρωμένη αποκλειστικά στην αποκατάσταση της υγείας μου και στα όνειρα που θέλουν να πραγματοποιήσω. Φυσικά δεν τα καταφέρνω πάντα, στα συναισθήματά μου υπάρχουν μεγάλες διακυμάνσεις καθώς βιώνω τις συνέπειες του μετατραυματικού στρες λόγω του ψυχικού τραυματισμού που έχω υποστεί. Η γιατρός μου μου λέει ότι πως ο σωματικός πόνος περνάει κάποια στιγμή και ξεχνιέται, ο ψυχικός είναι αυτός που δύσκολα ξεπερνιέται.
Ακόμα προσπαθώ να το δεχτώ την εικόνα μου και το γεγονός της επίθεσης, πράγμα που δεν είναι εύκολο καθώς δεν υπάρχει λογική σε όλο αυτό. Υπάρχει έντονος φόβος για το μέλλον, αποστασιοποίηση και καχυποψία προς τους ανθρώπους, κάτι που δεν με χαρακτήριζε πριν και μεγάλος θυμός για την αδικία που μου έχει συμβεί. Όλα αυτά τα διαχειρίζομαι με τη βοήθεια του ψυχίατρου μου.
Η επίθεση στη μονή Πετράκη ήταν σοκαριστικό για εμένα. Οι εικόνες με τα ράσα και τα αίματα με σόκαραν και αμέσως σκέφτηκα τα δικά μου σκισμένα και ματωμένα ρούχα. Η ταύτιση είναι αναπόφευκτη και δυστυχώς επίπονη.
Μετά τη καταδίκη τέτοιων ενεργειών από όλους μας, φαίνεται πως βασικές αξίες της ζωής δεν έχουν γίνει κατανοητές από κάποιους. Μετά τη δική μου επίθεση έγιναν γνωστά τουλάχιστον τέσσερα τέτοια περιστατικά. Άρα, αντί να λειτουργήσει αποτρεπτικά υπάρχει μιμητισμός που όσο περνάει ο καιρός γίνεται πιο έντονος και πιο επικίνδυνος. Αυτό είναι τρομακτικό. Σημαίνει πως οποιοσδήποτε μπορεί να βρεθεί στη θέση μου. Δεν είναι δυνατόν να ενθαρρύνει κάποιους η καταστροφή που προκαλεί μία τέτοια ενέργεια Ή έστω να μην τους αποθαρρύνει η καταστροφή της ίδιας της ζωής. Η κατάντια αυτών των ανθρώπων είναι συνδυασμός ημιμάθειας έλλειψης παιδείας , αρχών και αγάπη από το περιβάλλον τους.
Σε ερώτηση τι θα έκανε αν γύριζε τον χρόνο πίσω η Ιωάννα απαντάει: Ένα από τα πρώτα πράγματα που νιώθει το θύμα μετά από μια τέτοια απρόκλητη επίθεση είναι ενοχές. Για πολλούς μήνες έψαχνα να βρω τι δεν έκανα σωστά, γιατί δεν κατάφερα να προστατεύσω τον εαυτό μου. Αυτό είναι μεγάλο βάρος στην ψυχή μου. Είναι πολύ επίπονο όταν η λογική σου δεν σε βοηθά να εξηγήσεις την κατάσταση στην οποία έχεις βρεθεί. Στην πραγματικότητα εννοείται πως δεν θα μπορούσα να έχω κάνει κάτι.
Νιώθω πολύ τυχερή καθώς η οικογένειά μου και ο στενός μου κύκλος από την πρώτη στιγμή είναι δίπλα μου. Επιπλέον η επίθεση στάθηκε αφορμή να γνωρίσω νέους φίλους που με τη βοήθειά τους έχω κάνει σημαντικά βήματα. Δεν μπορεί κάποιος υπό τέτοιες συνθήκες να τα καταφέρει μόνος.
Σχολιάζοντας το έγκλημα στα Γλυκά Νερά τονίζει: Με σοκάρει βαθιά και όσες φορές και να το δω να συμβαίνει.Έχω ένα χαρακτήρα που δεν μπορεί να το κατανοήσει. Είναι έξω από την προσωπικότητά μου. Ποτέ δεν θα μπορέσω να καταλάβω τους λόγους η τοσ κεπτικό τέτοιων ανθρώπων. Από την άλλη με προβληματίζομαι καθώς σίγουρα υπάρχει αιτία που συμβαίνουν τέτοια εγκλήματα στη χώρα.
Στα άμεσα σχέδιά της όπως τονίζει στην εφημερίδα: Σε λίγες μέρες θα βρίσκομαι στη Γαλλία για εξειδικευμένες θεραπείες της εγκαυματικές περιοχές που έχω. /θα επισκεφτώ για τρεις εβδομάδες το Κέντρο Υδροθεραπείας της Avene, μετά από πρόσκληση της εταιρείας, η οποία ανέλαβε να καλύψει τα πρώτα έξοδα μιας σειράς τέτοιων θεραπειών. Ήταν μία τεράστια και ευχάριστη έκπληξη όταν επικοινώνησε μαζί μου η διευθύντρια της Avene Ελλάδος για να μου εξηγήσει τη φροντίδα που θα λάβω και να μου εκφράσει τη στήριξή της εταιρείας απέναντι μου. Τέτοιου είδους θεραπείες συστήνονται σε βαριά και προβληματικές περιπτώσεις όπως η δική μου αλλά στην Ελλάδα δεν υπάρχει ανάλογο κέντρο. Στη Γαλλία είναι κάτι που ακολουθούν ως πρωτόκολλο και βοηθά πολύ το δέρμα και τις ουλές να πέσουν και να ηρεμήσουν ώστε να έχουν μεγαλύτερη επιτυχία τα επόμενα χειρουργεία. Ανυπομονώ να δω από κοντά τη δυναμική του θεραπειών. Ίσως σταθεί μία καλή αφορμή να υπάρξει και στη χώρα μας ένα τέτοιο εξειδικευμένο κέντρο.
Στην ερώτηση τι επιθυμεί να συμβεί για να νιώσει γαλήνη η Ιωάννα απαντάει:
Το πρώτο είναι να ξαναχτίσω τη ζωή μου και να ξανά μπορέσω να είμαι χαρούμενη με τους ανθρώπους που με αγαπούν και αγαπώ.
Το δεύτερο είναι να ξέρω πως η γυναίκα που είναι υπεύθυνη για την κατάστασή μου δεν θα κάνει άλλο κακό είτε σε μένα, είτε σε άλλον, Αυτό προϋποθέτει πως η ποινή που θα της επιβληθεί και τα χρόνια φυλάκισης που θα εκτίσει θα λειτουργήσουν σωφρονιστικά. Προσωπικά δεν γνωρίζω κάποια περίπτωση που να έχει λειτουργήσει έτσι. Αν υπάρχουν, είναι λίγες. Συνεχώς μαθαίνουμε για εγκληματίες που αποφυλακίζονται με ευνοϊκούς όρους και μετά συλλαμβάνονται ξανά με τις ίδιες και χειρότερες κατηγορίες.
Μάλιστα, αυτό είναι ένα μοτίβο που ακολούθησε και η Έφη Κακαρατζούλα, η γυναίκα που μου επιτέθηκε. Μετά την επίθεση, αντί να εκτονωθεί ο θυμός και η αυτοκαταστροφικότητά της, αποθρασύνθηκε εντελώς. Ήμουν στο νοσοκομείο παλεύοντας για τη ζωή μου και εκείνη συνέχισε να ψάχνει τρόπους να με σκοτώσει, αναζητώντας νέο δηλητήριο και τρόπο να αγοράσει όπλο, Αυτό είναι που με φοβίζει πολύ και πραγματικά δεν ξέρω τι να περιμένω και με ποιον τρόπο μπορεί να έρθει η γαλήνη.
Μέσα από αυτό το τραγικό συμβάν θα ήθελα να προκύψει για όλους μας κάτι που θα συμβολίζει τη δύναμη της κοινωνίας απέναντι στην κακιά που κάποιοι προβάλουν. Είτε μου αρέσει είτε όχι, η επίθεση με έχει στιγματίσει. Στόχος είναι η αποδοχή των ουλών μου, που είναι η απόδειξη πως κατάφερα να ζήσω και το να μην καθορίσει τη ζωή μου το γεγονός αυτό αλλά ο τρόπος που θα σταθώ απέναντί του. Μακάρι αυτό να δίνει ελπίδα και σε άλλα θύματα βίαιων επιθέσεων.
