Κλιματολόγοι προειδοποιούν ότι τα ακραία καιρικά φαινόμενα - όπως πλημμύρες, ξηρασίες, κύματα καύσωνα - θα ενταθούν. Καύσωνες, ατμοσφαιρική ρύπανση αλλά και διάδοση ασθενειών είναι ορισμένες από τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής που σε συνδυασμό με τον υπερπληθυσμό, θα αποτελέσουν μελλοντικά μεγάλες προκλήσεις για χώρες, κυβερνήσεις και διεθνείς οργανισμούς.
Το πρόβλημα των επιπτώσεων δεν αφορά μόνο γεωργικές και τουριστικές περιοχές ή τον πρωτογενή τομέα της οικονομίας, αλλά και τα μεγάλα αστικά κέντρα.
Τα ακραία καιρικά φαινόμενα θα είναι συχνότερα και εντονότερα στο άμεσο μέλλον και οι περισσότερες μεγαλουπόλεις ανά τον κόσμο πρέπει να προετοιμαστούν για την αντιμετώπιση τους.
Οι ειδικοί προβλέπουν ότι εάν δεν αναληφθεί άμεσα δράση και δεν περιοριστεί δραστικά η εξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα, η θερμοκρασία στη Γη θα αυξηθεί δραματικά. Σύμφωνα με την έκθεση για το παγκόσμιο κλίμα του περασμένου Μαρτίου, η μέση θερμοκρασία αναμένεται να αυξηθεί μέχρι το 2100 κατά τέσσερις έως επτά βαθμούς Κελσίου.
Πολλαπλές επιπτώσεις και κίνδυνοι
Ένα από τα επακόλουθα του όλο και συχνότερου φαινομένου του καύσωνα είναι και η μετάδοση μολυσματικών ασθενειών στις χώρες του βορείου ημισφαιρίου.
Ασθένειες που ενδημούν σε τροπικές και υποτροπικές ζώνες, έχουν αρχίσει να κάνουν την εμφάνισή τους και στην Ευρώπη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η ελονοσία.
Η υπερθέρμανση του πλανήτη συνεπάγεται περισσότερους και ισχυρότερους τυφώνες αλλά και άνοδο της στάθμης των θαλασσών. Η εξέλιξη θα ήταν εφιαλτική εάν αναλογιστεί κανείς ότι τα 2/3 του παγκόσμιου πληθυσμού ζει σε παραθαλάσσιες περιοχές.
Οι πλημμύρες δεν είναι όμως ο μοναδικός κίνδυνος για τις πόλεις. Μπορεί να απειληθούν επίσης από ξηρασίες και καύσωνες. Στο Λονδίνο, αντιμετώπιζαν παλαιότερα τις πλημμύρες ως τον μεγαλύτερο κίνδυνο. Σήμερα υπ΄ αριθμόν ένα κίνδυνος στη βρετανική πρωτεύουσα θεωρούνται οι ξηρασίες.
Όσον αφορά το ερώτημα πόσο ακριβώς θα ανέβει η στάθμη των θαλασσών, οι απόψεις των ειδικών διίστανται. Το επικρατέστερο σενάριο προβλέπει ότι δεν θα περιοριστεί στο ένα μέτρο, αλλά θα ξεπεράσει τα δυο μέτρα μέχρι το 2100.
Εν τοιαύτη περιπτώσει, ολόκληρες μεγαλουπόλεις και τεράστιες εκτάσεις γης με καλλιέργειες και τουριστικές εγκαταστάσεις θα καλυφθούν από τα νερά της θάλασσας.
«Περιβαλλοντικοί πρόσφυγες»
Το ερώτημα είναι, πού θα πάνε τα εκατομμύρια των ανθρώπων που ζουν εκεί, όταν θα ανέβει η στάθμη. Δεν είναι κάτι που θα γίνει εν μια νυκτί. Το φαινόμενο θα εξελιχθεί σε βάθος χρόνου, διώχνοντας σταδιακά μεγάλους πληθυσμούς από πόλεις και παραθαλάσσιες περιοχές.
Στην Ευρώπη, ολόκληρη η Ολλανδία και μεγάλο κομμάτι του Βελγίου θα βρεθούν κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας.
Στην Ασία το Μπαγκλαντές θα καλυφθεί κατά τα ¾ από νερό – ουσιαστικά η χώρα θα κινδυνεύσει να εξαφανισθεί από το χάρτη. Το ίδιο θα συμβεί με πολλά νησιά του Ινδικού και του Ειρηνικού Ωκεανού.
Θα έχουμε λοιπόν αλλεπάλληλα κύματα «περιβαλλοντικών προσφύγων».
Η υπερθέρμανση δεν πρόκειται να σταματήσει. Οποια μέτρα κι αν ληφθούν σε παγκόσμια κλίμακα, απλώς θα την περιορίσουν ή θα την επιβραδύνουν.
Χρειάζεται λοιπόν να υιοθετηθούν και να εφαρμοσθούν πολιτικές για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων. Ομως τέτοια προληπτικά μέτρα κοστίζουν ακριβά. Πώς θα μπορέσει λογουχάρη η Ολλανδία να «αναχαιτίσει» τη θάλασσα και 16 εκατομμύρια άνθρωποι να ζουν σε εκτάσεις με υψόμετρο χαμηλότερο από τη στάθμη της Βόρειας Θάλασσας;
Το Μπαγκλαντές σίγουρα δεν μπορεί να κάνει κάτι ανάλογο…
