Αυτή η υπόθεση με τις διαφημιστικές καμπάνιες «Μένουμε Σπίτι» και «Μένουμε Ασφαλείς» για την ανάσχεση της επιδημίας κορονοϊού, δεν έχει προηγούμενο στη μεταπολιτευτική πολιτική ιστορία του τόπου.
Πρώτη φορά μιά κυβέρνηση μοιράζει κρατικό χρήμα σε μέσα ενημέρωσης και διαπλεκόμενους «ημέτερους», με μοναδικό κριτήριο την «αφοσίωσή» τους και στόχο να εξαγοράσει την εύνοια και την υποστήριξη τους.
Κάτι ανάλογο έγινε κι άλλες φορές στο παρελθόν – όπως στην περίοδο Σαμαρά με τα κονδύλια του περιβόητου ΚΕΕΛΠΝΟ - αλλά σε μικρότερη κλίμακα και όχι τόσο απροσχημάτιστα.
Στην περίπτωση του ΚΕΕΛΠΝΟ μοιράστηκε χρήμα από ευρωπαϊκά κονδύλια για να εξασφαλιστεί στήριξη σε μνημονιακές πολιτικές. Ομως οι χειρισμοί έγιναν σε χαμηλότερο επίπεδο, χωρίς άμεση και εμφανή κυβερνητική ανάμειξη.
Στην τωρινή υπόθεση με τις δύο διαφημιστικές καμπάνιες, οι χειρισμοί έγιναν από το στενό επικοινωνιακό επιτελείο του Μαξίμου και οι κατευθύνσεις δόθηκαν από τον αρμόδιο για τα ΜΜΕ υπουργό. Δια του οποίου η κυβέρνηση όχι μόνον ομολογεί ότι είχε “λόγο” στην κατανομή των 20 εκατομμυρίων ευρώ, αλλά προσπαθεί να υπερασπισθεί τις επιλογές της. Προβάλλοντας αστεία επιχειρήματα για να δικαιολογήσει των αποκλεισμό “ενοχλητικών” - μη ευθυγραμμιζόμενων με τις απόψεις της – μέσων ενημέρωσης.
Αποφεύγει όμως να δώσει στοιχεία για το πώς μοιράστηκαν αυτά τα 20 εκατομμύρια – ποιοί πήραν πόσα. Προφανώς επειδή η κατανομή είναι σκανδαλώδης:
- Δόθηκαν δυσανάλογα μεγάλα ποσά σε “φιλικά” ΜΜΕ, σε δικά της φερέφωνα, σε κομματικούς ημέτερους και διαπλεκόμενους - ακόμη και σε ανύπαρκτες ιστοσελίδες που στήθηκαν εν μιά νυκτί για να πάρουν την κρατική διαφήμιση
- Μεγάλο κομμάτι της πίτας διατέθηκε σε μιντιακές επιχειρήσεις “φίλων” δημοσιογράφων, που είχαν αρχίσει να “κάνουν νερά”, αποστασιοποιούμενοι από την κυβέρνηση
- Μοιράστηκαν μικροποσά σε άλλα media για «να κλείσουν στόματα».
Παρά τις οχλήσεις και της καταγγελίες της αντιπολίτευσης, το επιτελείο του Μαξίμου δεν θέλει επ' ουδενί να δώσει στη δημοσιότητα τα στοιχεία για τα ποσά που πήρε κάθε ΜΜΕ. Γιατί σ'αυτή την περίπτωση θα αποκαλυφθεί ότι πρόκειται για σκάνδαλο: Δεν τηρήθηκαν ούτε στοιχειωδώς οι κανόνες και τα κριτήρια που έθετε ο παλιός “νόμος Ρουσσόπουλου” για την καταννομή της κρατικής διαφήμισης με βάση τις κυκλοφορίες (εφημερίδων), την τηλεθέαση-ακροαματικότητα και την επισκεψιμότητα (ιστοσελίδων).
Οταν ξοδεύεται δημόσιο χρήμα, πρέπει να υπάρχει διαφάνεια και απολογισμός. Πολύ περισσότερο όταν το χρήμα διοχετεύεται σε media, τα οποία η εκάστοτε εξουσία προσπαθεί να προσεταιρισθεί ή και να τα ποδηγετεί.
Η κυβέρνηση αρνείται να τηρήσει αυτόν τον στοιχειώδη κανόνα. Διολισθαίνοντας σε αντιλήψεις και πρακτικές οι οποίες δεν συνάδουν με το “φιλελεύθερο-δημοκρατικό” προφίλ που προσπαθεί να φιλοτεχνήσει.
