Για τους περισσότερους από εμάς οι βιντεοκλήσεις (που κάποιες φορές ίσως μας βρίσκουν...με τις πυτζάμες) είναι μία σχετικά νέα εμπειρία. Κι όμως, οι βιντεοκλήσεις έχουν πολύ μεγαλύτερη ιστορία απ' ό,τι γνωρίζουμε, φθάνοντας πίσω στο 1930 σε μία πρώτη απόπειρα, ενώ στη δεκαετία του '60 ήταν ήδη πραγματικότητα - την οποία όμως "αγκάλιασαν" ελάχιστοι, για λόγους που θα δούμε πιο κάτω.
Ενώ οι πρώτες τηλεοράσεις τρεμόπαιζαν ακόμα, η Bell Laboratories, που τότε ανήκε στην AT&T, έπαιζε ήδη με την ιδέα αμφίδρομων βιντεοκλήσεων, που μεταδίδονταν μέσω τηλεφωνικών γραμμών. Η πρώτη τους απόπειρα, το Ikonophone, έκανε το ντεμπούτο του το 1930, αλλά δεν τα κατάφερε ποτέ να βγει από τα γραφεία της AT&T.
Τη δεκαετία του 1960 η AT&T προσπάθησε πάλι να φέρει επανάσταση στην επικοινωνία. Τεχνολογικά τα κατάφερε, αλλά εμπορικά... είχε ακόμα να αντιμετωπίσει πολλά εμπόδια.
Μια ματιά στο μέλλον (ή ίσως όχι)
Το 1964 στην Παγκόσμια Έκθεση της Νέας Υόρκης η AT&T αποκάλυψε το επόμενο μεγάλο επίτευγμά της: το Picturephone, έναν πρόδρομο για σύγχρονες υπηρεσίες όπως το Zoom και το FaceTime.
Διαθέτοντας μια μικροσκοπική οθόνη πέντε ιντσών, μια κάμερα και ένα μεγάφωνο, το Picturephone έμοιαζε να ζωντανεύει την επιστημονική φαντασία.
Όμως, σε αντίθεση με τις σημερινές βιντεοκλήσεις, η απόκτηση ενός Picturephone δεν ήταν τόσο απλή, όσο η λήψη μιας εφαρμογής. Το υψηλό κόστος σε συνδυασμό με την ανάγκη για ακριβές πρόσθετες τηλεφωνικές γραμμές το καθιστούσαν ανέφικτο για τις περισσότερες οικογένειες.
Αντίθετα, η AT&T στόχευσε τις επιχειρήσεις, ελπίζοντας να αντικαταστήσει τις δια ζώσης συσκέψεις, ακόμα και να ανοίξει το δρόμο για μια επανάσταση, την εξ αποστάσεως εργασία.
"Πάντα τακτοποιημένοι και καλά ντυμένοι"
Τα διαφημιστικά υλικά της AT&T ζωγράφιζαν μια ρόδινη εικόνα του μέλλοντος. Οι οικογένειες συγκεντρώνονταν γύρω από το Picturephone για να συνδεθούν με μακρινούς συγγενείς και οι υπάλληλοι γραφείων απολάμβαναν την ευελιξία να εργάζονται από το σπίτι.
Αυτές οι διαφημίσεις, ωστόσο, συχνά εμφάνιζαν «μοντέρνα ντυμένες λευκές γυναίκες», ενισχύοντας συγκεκριμένες ιδέες για το πώς πρέπει να δείχνουν και να συμπεριφέρονται οι γυναίκες κατά τη διάρκεια βιντεοκλήσεων.
Όμως δεν "τσίμπησαν" όλοι με αυτό το όραμα. Οι ανησυχίες σχετικά με το απόρρητο εμφανίστηκαν γρήγορα. Ένα άρθρο στην Atlanta Journal ανησυχούσε ότι οι άνθρωποι θα έπρεπε να είναι «ευπαρουσίαστοι όλες τις ώρες» και να διατηρούν ένα διαρκώς «τακτοποιημένο» σπίτι, φοβούμενοι μια αιφνιδιαστική βιντεοκλήση.
Άλλοι ανησυχούσαν για τη διατήρηση ενός "συγκρατημένου" προσώπου κατά τη διάρκεια μακρών συνομιλιών ή για το ενδεχόμενο αφεντικά και σύζυγοι να χρησιμοποιήσουν την τεχνολογία για απομακρυσμένη επιτήρηση.
Απαράδεκτο τότε, καθημερινότητα τώρα
Παρά την αρχική διαφημιστική εκστρατεία, το Picturephone τελικά... έπεσε. Το υψηλό κόστος, το άγχος που δημιουργούσαν οι προαναφερόμενες ανησυχίες και κατ' επέκταση η έλλειψη μιας κρίσιμης μάζας χρηστών (ποιος άλλος είχε Picturephone για να κάνει κάποιος βιντεοκλήση), καταδίκασε τότε την τεχνολογία.
Μέχρι το 1970, ακόμη και οι δημόσιοι θάλαμοι εικονοτηλεφώνων που είχε στήσει η AT&T μάζευαν σκόνη.
Το Picturephone μπορεί να μην "έπιασε" τότε, αλλά έβαλε τις βάσεις για το μέλλον. Η τεχνολογία τηλεδιάσκεψης συνέχισε να εξελίσσεται, κυρίως για επιχειρήσεις, έως ότου η άνοδος του Διαδικτύου άνοιξε το δρόμο για τις υπηρεσίες βιντεοκλήσεων που γνωρίζουμε και (μερικές φορές φοβόμαστε) σήμερα.
Την επόμενη φορά που θα βρεθείτε μπροστά σε μία απρόσμενη βιντεοκλήση, θυμηθείτε: είναι μέρος μιας τεχνολογικής γενεαλογίας που εκτείνεται δεκαετίες πίσω, έχοντας καταφέρει να "νικήσει" πολλούς προβληματισμούς και ανησυχίες.
