Το πρόβλημα που πολλές φορές παρουσιάζεται στην ελάχιστα επεμβατική εγχείρηση ρουτίνας, όπως θεωρείται αυτή της θυρεοειδεκτομής, είναι ότι υπάρχει ο κίνδυνος τραυματισμού του παλίνδρομου λαρυγγικού νεύρου της φωνής, αν ο χειρουργός έχει έλλειψη εμπειρίας και περιορίζεται μόνο στην «οπτική» αναγνώριση του συγκεκριμένου νεύρου που συνδέεται με τις φωνητικές χορδές. Ο κίνδυνος αυτός του τραυματισμού, στη διάρκεια της επέμβασης, μπορεί να έχει στη συνέχεια ως αποτέλεσμα αναπνευστική δυσχέρεια, δυσκολίες στη φωνή, βραχνάδα, ή ακόμα και παράλυση των φωνητικών χορδών, που σημαίνει πλήρη αφωνία.
Ευτυχώς όμως, η χρήση του νευροδιεγέρτη, ενός ειδικού μηχανήματος, που βοηθά στον ευκρινή εντοπισμό και των δύο κάτω λαρυγγικών νεύρων (τα νεύρα της φωνής), αποτελεί ένα σημαντικό πλεονέκτημα στα χέρια του χειρουργού, χωρίς όμως να υποκαθιστά την εμπειρία και την δεξιότητά του που θα εξασφαλίσει το καλύτερο μετεγχειρητικό αποτέλεσμα.
Η όλη τεχνική περιλαμβάνει την τοποθέτηση δύο ηλεκτροδίων που είναι ενσωματωμένα στον τραχειοσωλήνα και τοποθετούνται από τον Αναισθησιολόγο στο ύψος των φωνητικών χορδών. Τα ηλεκτρόδια αυτά συνδέονται με το νευροδιεγέρτη που διεγείρει το κάθε λαρυγγικό νεύρο χορηγώντας μικρή ποσότητα ακίνδυνου ρεύματος.
Η διέγερση του νεύρου, που είναι μια απόλυτα ασφαλής διαδικασία, έχει ως αποτέλεσμα την κίνηση της αντίστοιχης φωνητικής χορδής με συνέπεια την διέγερση του σύστοιχου ηλεκτρόδιου και κατ'επέκταση την καταγραφή της διέγεσης και την επιβεβαίωση της καλής λειτουργίας του.
Ο θυρεοειδής αδένας και η χρησιμότητά του
Ο θυρεοειδής αδένας είναι από τους σημαντικότερους αδένες του σώματος και βρίσκεται στο λαιμό, στην περιοχή που ονομάζουμε «μήλο του Αδάμ» και το σχήμα του μοιάζει με πεταλούδα, ενώ διακρίνονται ο δεξιός και ο αριστερός λοβός.
Παράγει συνεχώς βασικές ορμόνες του οργανισμού τις Τ3 και Τ4, οι οποίες και ρυθμίζουν τις καύσεις του οξυγόνου και άλλων ουσιών παίζοντας βασικότατο ρόλο στον έλεγχο της παροχής και εκμετάλλευσης της ενέργειας του ανθρώπινου οργανισμού.
Τα προβλήματα
Ο αδένας μπορεί να υπολειτουργεί ή να υπερλειτουργεί προκαλώντας ανάλογα προβλήματα.
• Στον υποθυρεοειδισμό υπάρχει νωθρότητα, βραδυκαρδία, χαμηλή νοητικότητα, βραδυψυχισμός, παχυσαρκία κλπ.
• Στον υπερθυρεοειδισμό συναντάμε νευρικότητα, εφίδρωση, ταχυκαρδία, αρρυθμίες, αδυνάτισμα κλπ.
Οι περισσότερες από τις παραπάνω περιπτώσεις αναγνωρίζονται σήμερα εύκολα και θεραπεύονται με φάρμακα (χορήγηση ορμονών ή αντίθετα αντιθυρεοειδικά φάρμακα).
Πότε πρέπει να χειρουργηθεί ένα πρόβλημα στον θυρεοειδή
Ο ενδοκρινολόγος μπορεί και πρέπει να καθοδηγήσει τον ασθενή στον χειρουργό όταν υπάρχει:
• Καρκίνος θυρεοειδούς
• Πολυοζώδης βρογχοκήλη
• Διάχυτη τοξική βρογχοκήλη
• Υποτροπή βρογχοκήλης
• Μονήρης όζος θυρεοειδούς (όπου υπάρχει ένδειξη)
• Πολύ μεγάλη βρογχοκήλη
• Μεγάλες κύστεις θυρεοειδούς κ.ά
Αφού τεθεί η ένδειξη της θυρεοειδεκτομής και ο ασθενής εκτιμηθεί από το χειρουργό, παραπέμπεται για πλήρη προεγχειρητικό έλεγχο και οδηγείται στο χειρουργείο για την επέμβαση. Ο ασθενής πρέπει να είναι ευθυρεοειδικός, δηλαδή να έχει φυσιολογικές ορμόνες στο αίμα του, για να χειρουργηθεί με ασφάλεια.
Η επέμβαση που συνήθως γίνεται είναι η Ολική θυρεοειδεκτομή (αφαιρείται το σύνολο του θυρεοειδούς αδένα, ενώ αποφεύγεται πλέον η μερική θυρεοειδεκτομή, κυρίως για τον φόβο υποτροπής.
Χειρουργική επέμβαση
Η επέμβαση εκλογής σήμερα είναι η ολική θυρεοειδεκτομή. Πραγματοποιείται από γενικό χειρουργό με την ανάλογη εμπειρία στις επεμβάσεις θυρεοειδούς. Είναι απόλυτα ασφαλής επέμβαση και γίνεται με την χρήση γενικής αναισθησίας με μία μικρή εγκάρσια τομή στον τράχηλο 2-3 εκατοστών.
Ο ασθενής επανασιτίζεται λίγες ώρες μετά την επέμβαση, παραμένει συνήθως μόνο για μία ημέρα στο νοσοκομείο και επιστρέφει πολύ σύντομα στις καθημερινές του δραστηριότητες και την εργασία του.
