Η υποκοστολόγηση των νέων εργαστηριακών εξετάσεων και η υποχρέωση εκτέλεσης αυτών, χωρίς αύξηση του προϋπολογισμού ανάγκασαν τον Ιατρικό Σύλλογο Πάτρας και τον Ιατρικό Σύλλογο Θεσσαλονίκης να ακολουθήσουν τα παραδείγματα άλλων συλλόγων και να καταθέσουν αίτηση ακύρωσης της Κοινής Υπουργικής Απόφασης στο Συμβούλιο της Επικρατείας.
Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Πατρών κα Άννα Μαστοράκου, η αποζημίωση από τον ΕΟΠΥΥ, πολλών εκ των νέων 86 εξετάσεων και ιατρικών πράξεων, βρίσκεται κάτω του κόστους διενέργειάς τους, γεγονός που επιδρά ευθέως στην ποιότητα παροχής υπηρεσιών προς τους πολίτες και εγκυμονεί δυνητικούς κινδύνους για τη δημόσια υγεία.
Η Κοινή Υπουργική Απόφαση δεν προβλέπει αύξηση του προϋπολογισμού του ΕΟΠΥΥ, οδηγώντας σε αντισυνταγματική ουσιαστική «επίταξη» των υπηρεσιών υγείας μέσω μηχανισμού clawback, με δυσβάσταχτη τελικά επιβάρυνση των, συνεργαζομένων με τον οργανισμό, κλινικοεργαστηριακών και εργαστηριακών ιατρών και πρόκληση απαράδεκτης ζημίας σε αυτούς.
«Ομηρία» ασφαλιστικού νομοσχεδίου
Σύμφωνα με την κα Μαστοράκου, το νέο ασφαλιστικό σύστημα είναι καταστροφικό για την εύρυθμη λειτουργία της ιδιωτικής Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, του ΕΟΠΥΥ, ΠΕΔΥ, ΕΣΥ και εξανεμίζει πάγια δικαιώματα ασφαλιστικής κάλυψης και συνταξιοδότησης των ιατρών. Όπως λέει, προκαλεί δυσανάλογη οικονομική επιβάρυνση του ιατρικού κόσμου χωρίς την προβλεπόμενη ανταποδοτικότητα, προκαλώντας «θανάσιμο» πλήγμα και ουσιαστικά «δήμευση» του δεδουλευμένου ιατρικού εισοδήματος.
Κλείνοντας η κα Μαστοράκου, επισημαίνει ότι το Διοικητικό Συμβούλιο του Ιατρικού Συλλόγου Πατρών, παρακολουθεί τις νομικές ενέργειες του Πανελληνίου Ιατρικού Συλλόγου και άλλων ιατρικών συλλόγων, και δηλώνει ότι θα χρησιμοποιήσει κάθε πρόσφορο ένδικο μέσο – σε εφαρμογή απόφασης της Γενικής Συνέλευσης (19/01/2016) του Συλλόγου – κατά των καταχρηστικών και αντισυνταγματικών διατάξεων του ασφαλιστικού νομοσχεδίου που θίγουν τα βασικά δικαιώματα της εύλογης ανταποδοτικότητας των καταβληθέντων εισφορών, προκαλούν ουσιαστική «δήμευση» του εισοδήματος, οδηγούν σε αναδρομική φορολόγηση και εισφοροεπιβάρυνση και προκαλούν τελικά βίαιη αναδιανομή εισοδήματος.
