Αν και ο Βρετανός πρωθυπουργός Κιρ Στάρμερ έχει επιτύχει σημαντικές εμπορικές συμφωνίες με ΗΠΑ, Ινδία και Ε.Ε., η αποδοχή του στο εσωτερικό βρίσκεται στο ναδίρ, ακόμη και μεταξύ των ψηφοφόρων του Εργατικού Κόμματος.
Ένα χρόνο αφότου ανέλαβε την πρωθυπουργία, ο Κιρ Στάρμερ μπορεί να επιδείξει εντυπωσιακές επιτυχίες στο διεθνές πεδίο: εμπορικές συμφωνίες με τις ΗΠΑ, την Ινδία και την Ε.Ε, που υπόσχονται ώθηση στην οικονομία και στους μισθούς στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Ωστόσο, οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν μια τελείως διαφορετική εικόνα. Σύμφωνα με έρευνα της εταιρείας YouGov στα μέσα Μαΐου, το 69% των Βρετανών ψηφοφόρων έχει αρνητική άποψη για τον Στάρμερ, ενώ μόλις το 23% τον βλέπει θετικά.
Ακόμη πιο ανησυχητικό για τον επικεφαλής των Εργατικών: η πτώση της δημοτικότητας είναι εντονότερη στους ίδιους τους ψηφοφόρους του κόμματος. Οι μισοί (50%) δηλώνουν πλέον αρνητικά διακείμενοι απέναντί του, αύξηση 17 μονάδων από τον Απρίλιο. Παράλληλα, όσοι δηλώνουν ευνοϊκή άποψη μειώθηκαν από το 62% στο 45%.
Επιτυχίες στο εξωτερικό, πίεση στο εσωτερικό
Παρά τα θετικά νέα από το μέτωπο των εμπορικών συμφωνιών, η κρίση ακρίβειας συνεχίζει να πλήττει τα νοικοκυριά, ενώ οι αυξήσεις φόρων που έχει εφαρμόσει η κυβέρνηση προκαλούν προβληματισμό στις επιχειρήσεις.
Ο ετήσιος πληθωρισμός στο Ηνωμένο Βασίλειο έφτασε το 3,5% τον Απρίλιο, σημαντικά υψηλότερα από το 2,6% του Μαρτίου, σύμφωνα με την Εθνική Στατιστική Υπηρεσία (ONS). Την ίδια στιγμή, οι τιμές της ενέργειας αυξήθηκαν κατά 6,7% σε ετήσια βάση, ενώ το κόστος για νερό και αποχέτευση εκτοξεύθηκε κατά 26,1% σε έναν μόνο μήνα, η μεγαλύτερη μηνιαία αύξηση από το 1988.
Οι επιχειρήσεις επιβαρύνονται επιπλέον από την Αναθεώρηση του Φθινοπώρου, καθώς και από άλλα μέτρα που χαρακτηρίζονται από πολλούς οικονομολόγους ως αντιαναπτυξιακά. Σε αυτά περιλαμβάνονται οι περιορισμοί στη μετανάστευση, η αύξηση του κατώτατου μισθού, αλλά και μεταρρυθμίσεις στα εργασιακά, που πιέζουν ιδιαίτερα τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις.
Όπως σχολιάζει ο Kallum Pickering, επικεφαλής οικονομολόγος του Peel Hunt, σύμφωνα με το CNBC:
«Η κυβέρνηση δεν τα πάει καλά στο εσωτερικό. Της βάζω ένα C–. Κυρίως βλέπουμε μέτρα που περιορίζουν την ανάπτυξη – και αυτό είναι που έχει αναστατώσει και τις αγορές ομολόγων τους τελευταίους μήνες».
Αντιθέτως, στο εξωτερικό πεδίο, όπως προσθέτει, η κυβέρνηση «τα καταφέρνει αρκετά καλά». Η συμφωνία με τις ΗΠΑ απέτρεψε πιθανή κλιμάκωση, ενώ εκείνη με την Ινδία στέλνει το μήνυμα ότι το Ηνωμένο Βασίλειο «είναι ανοιχτό για δουλειές». Ακόμη κι αν κάποιες φωνές δυσανασχετούν με τη συμφωνία με την Ε.Ε., «ποια είναι η εναλλακτική;» αναρωτιέται ο ίδιος.
Οι μεγάλες επιχειρήσεις στηρίζουν, αλλά ο λαός προβληματίζεται
Ο διευθύνων σύμβουλος της Barclays, C.S. Venkatakrishnan, δήλωσε στο CNBC πως η κυβέρνηση Στάρμερ «βρίσκεται απολύτως στον σωστό δρόμο». Αναγνώρισε μεν τις πιέσεις από τον πληθωρισμό, αλλά υποστήριξε ότι η κατανάλωση παραμένει ισχυρή λόγω συνετής διαχείρισης από τα νοικοκυριά.
«Οι άνθρωποι ανησυχούν για τον πληθωρισμό, για τους λογαριασμούς του χειμώνα, για τις τιμές που επιβαρύνονται από δασμούς. Η μόνη πραγματική απάντηση είναι η ανάπτυξη — και σε αυτό στοχεύει η κυβέρνηση και αυτό θέλουμε να τη βοηθήσουμε να επιτύχει», σημείωσε.
Zήτημα προσωπικότητας;
Παρά τις επιτυχίες, η προσωπικότητα του Κιρ Στάρμερ συνεχίζει να προκαλεί αντιδράσεις, καθώς θεωρείται «βαρετός, ακριβής, αλλά άχαρος».
Όπως σχολίασε ο στρατηγικός αναλυτής Bill Blain της Wind Shift Capital: «Είναι ικανός, αλλά του λείπει η πολιτική λάμψη. Ο Φάρατζ και ο Τζόνσον την είχαν σε αφθονία».
Πρόσθεσε ότι η εικόνα του Στάρμερ επιβαρύνεται και από την έλλειψη ισχυρών υπουργών, που να δημιουργούν την εντύπωση ότι υπάρχει μια «έξυπνη ομάδα». Ιδιαίτερα επικριτικός ήταν για τη Ρέιτσελ Ριβς, υπουργό Οικονομικών, την οποία χαρακτήρισε συγκρατημένη και απρόθυμη να ρισκάρει.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα, κατά τον Blain, είναι το αφήγημα.
«Οι Εργατικοί παρουσιάζουν την πολιτική τους ως υπεύθυνη δημοσιονομικά. Αλλά αυτό εκλήφθηκε από τους ψηφοφόρους ως αδιαφορία και σκληρότητα».
Καταλήγει προειδοποιώντας ότι ο Στάρμερ δέχεται ολοένα και περισσότερη πίεση, με τον κίνδυνο εσωκομματικής ανταρσίας να γίνεται υπαρκτός.
